Phil Collins

Ten artykuł dotyczy piosenkarza. Zobacz też: Phil Collins – ujednoznacznienie.

Phil Collins

Phil Collins (2005)
Imię i nazwisko	Philip David Charles Collins
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1951 Londyn
Instrumenty	perkusja, fortepian, keyboard, syntezator, gitara, gitara basowa, dudy
Gatunki	rock progresywny, soft rock[1], pop, jazz-rock, contemporary pop[1], contemporary rock[1]
Zawód	muzyk, aktor
Aktywność	1968–2011, od 2015
Wydawnictwo	Virgin Records, Atlantic Records
Powiązania	Brand X, Flaming Youth
Zespoły
Genesis The Phil Collins Big Band
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Philip David Charles Collins^[1] (ur. 30 stycznia 1951 w Londynie^[1]) – angielski piosenkarz, perkusista, tekściarz, producent muzyczny i aktor. Wokalista i perkusista angielskiego zespołu rocka progresywnego Genesis. Zdobywca Oscara, dwóch Złotych Globów i ośmiu nagród Grammy^[2].

Wykonał osiem piosenek, które dotarły do 1. miejsca listy przebojów Billboard Hot 100 pomiędzy 1984 a 1989. Jego międzynarodowa popularność sprawiła, że Genesis, grupa zaliczana do nurtu rocka progresywnego, regularnie pojawiała się na listach przebojów muzyki pop i była jednym z filarów w początkach działalności stacji telewizyjnej MTV.

Profesjonalną karierę muzyczną rozpoczął jako perkusista, najpierw w rockowej grupie Flaming Youth, później w Genesis, w którym początkowo był także drugim wokalistą w utworach śpiewanych przez Petera Gabriela, a samodzielnie zaśpiewał dla Genesis w tym okresie tylko dwa utwory. Trzy dalsze piosenki z Collinsem jako wokalistą znalazły się na albumach solowych wydanych przez muzyków związanych z Genesis, m.in. duet w dwóch partiach głosowych, śpiewanych na przemian przez Collinsa i sopranistkę Viv McAuliffe przy akompaniamencie gitary klasycznej Anthony’ego Phillipsa: „God If I Saw Her Now” na albumie The Geese and the Ghost(inne języki). W 1975 został wokalistą Genesis. Pod koniec dekady pierwszy międzynarodowy przebój Genesis – „Follow You, Follow Me” – stał się początkiem radykalnej zmiany stylu muzycznego grupy ku muzyce pop.

W latach 80. rozpoczął i z powodzeniem kontynuował karierę solową, która wpłynęła także na komercyjny sukces Genesis. Według Atlantic Records, całkowita liczba sprzedanych płyt Collinsa wyniosła w 2002 ponad 100 mln egzemplarzy^[3]. W 2007 powrócił na sceny wielkich stadionów i hal sportowo-widowiskowych, koncertując raz jeszcze z Genesis z Tonym Banksem, Mikiem Rutherfordem przy wsparciu muzyków dodatkowej obsady koncertowej Genesis, grających od odejścia Petera Gabriela i Steve’a Hacketta: perkusistą Chesterem Thompsonem i gitarzystą Darylem Stuermerem.

Udzielał się intensywnie jako perkusista studyjny, współpracując z takimi muzykami jak Robert Plant, George Harrison, Brian Eno, John Cale, Robert Fripp, Sally Oldfield, Peter Gabriel, John Hackett, Steve Hackett, Mike Rutherford, Robert Wyatt incognito, Anni-Frid Lyngstad, Philip Bailey, czy Phil Manzanera^[4].