Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowić dyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności w Kawiarence.
Kinematografia to dziedzina działalności związana z produkcją filmów oraz ich rozpowszechnianiem i wyświetlaniem w kinach. Przemysł filmowy w poszczególnych krajach określa się mianem "kinematografii narodowej". W Wikipedii mamy już ok. 61000 artykułów związanych z kinematografią, w tym 309 wyróżnionych (211 dobrych i 98 medalowych).
Film opowiada historię McTeague'a, dentysty z San Francisco, który żeni się z Triną, ukochaną jego najlepszego przyjaciela, Schoulera. Niedługo po zaręczynach Trina wygrywa na loterii 5 tys. dolarów. Zazdrosny Schouler donosi władzom, że McTeague prowadzi praktykę stomatologiczną bez wymaganych uprawnień, co doprowadza rodzinę McTeague'ów do ubóstwa. Żyjąc w nędzy, McTeague staje się alkoholikiem i brutalem, a Trina wpada w obsesję na punkcie wygranych pieniędzy, których stanowczo nie zgadza się tknąć, pomimo skrajnej biedy, w której żyje wraz z mężem. W końcu McTeague morduje żonę i ucieka z jej pieniędzmi do Doliny Śmierci, gdzie dochodzi do ostatecznego starcia ze ścigającym go Schoulerem.
Gary Cooper, właśc. Frank James Cooper (ur. 7 maja1901 w Helenie, zm. 13 maja1961 w Los Angeles) – amerykańskiaktor filmowy. Wielka gwiazda amerykańskiego kina od zmierzchu filmu niemego po koniec „Złotej Ery Hollywood”. Znany z naturalnej, wiarygodnej i powściągliwej gry aktorskiej. Będąc przed kamerą był podziwiany zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn, a jego życiorys zawodowy obejmował role w większości głównych gatunków filmowych. Zdolność do odwzorowywania własnej osobowości w filmowych bohaterach sprawiała, że jego gra cechowała się naturalnością. Postaci, których role przybierał w przeciągu całej kariery przedstawiały idealnego amerykańskiego bohatera. W trakcie 35-letniej kariery wystąpił w 84 filmach w pierwszoplanowych rolach.
Karierę rozpoczął jako statysta i kaskader, niedługo później otrzymując role filmowe. Po ugruntowaniu się jako westernowy bohater kina niemego, w 1929 roku po premierze jego pierwszego filmu dźwiękowego Wirgińczyk miał już status gwiazdy. Na początku lat 30. poszerzył swój wachlarz wizerunkowy o ostrożniejsze postacie w filmach przygodowych i dramatach, takich jak Pożegnanie z bronią (1932) i Bengali (1935). U szczytu kariery wcielał się w bohatera nowego typu – orędownika zwykłego obywatela, jak w: Panu z milionami (1936), Obywatelu Johnie Doe (1941), Sierżancie Yorku (1941), Dumie Jankesów (1942) i Komu bije dzwon (1943).
W 1933 roku zawarł związek małżeński z Veroniką Balfe, z którą miał jedną córkę. Ich małżeństwo zostało zakłócone trzyletnią separacją spowodowaną romansem aktora z Patricią Neal. Cooper otrzymał Nagrodę Akademii Filmowej dwukrotnie, za role w filmach W samo południe i Sierżant York. W 1961 roku otrzymał honorowego Oscara za całokształt twórczości. Znajdował się w czołowej dziesiątce najpopularniejszych ludzi filmu przez kolejne 23 lata, będąc również jedną z najlepiej zarabiających gwiazd przez 18 lat. American Film Institute uplasował Coopera na jedenastym miejscu listy 25 najlepszych aktorów amerykańskiej kinematografii.
Nie żałuję, że moja kariera rozwijała się tak powoli. Pozwoliło mi to gruntownie poznać mój zawód. Kiedy byłem jeszcze nieznany, próbowałem kolorować za pomocą szczegółów, min, gestów niewielkie rólki, które mi powierzano. Dzięki temu zdobyłem pewien warsztat komediowy, bez którego nie zdołałbym zrobić takiej kariery. Dlatego też gdybym miał zaczynać od nowa, zrobiłbym to samo. — Louis de Funès