Powiaty w Niemczech

Ten artykuł dotyczy powiatów w prawie niemieckim. Zobacz też: inne znaczenia.

Powiaty w Niemczech (niem. Kreis, niem. Landkreis) – jednostki podziału administracyjnego i samorządu terytorialnego II stopnia w Niemczech.

Wyróżnia się dwa rodzaje powiatów: Landkreise, czyli powiaty ziemskie i Kreisfreie Städte (Stadtkreise w Badenii-Wirtembergii), czyli miasta na prawach powiatu. Obecnie istnieje 401 powiatów: 294 ziemskich i 107 miast na prawach powiatów. Na powiaty dzielą się wszystkie kraje związkowe Niemiec z wyjątkiem Berlina, Bremy i Hamburga. Większość powiatów ma od 50 000 do 300 000 mieszkańców. Najmniejszy powiat ziemski pod względem powierzchni – Main-Taunus ma 222,52 km², największy zaś – Mecklenburgische Seenplatte jest od niego niemal 25-krotnie większy^[1].

Po raz pierwszy powiaty na ziemiach niemieckich wprowadzono w Prusach w XIX wieku, gdzie początkowo stanowiły jednostkę samorządu terytorialnego na obszarach wiejskich^[1].

Do zadań powiatów w Niemczech należą m.in. budowa i utrzymanie dróg, gospodarka odpadami, prowadzenie szkół, domów opieki i szpitali. Odpowiadają również za przyrodę, hałas i ochronę ludności. Władzom powiatów podlegają urzędy imigracyjne, biura socjalne i młodzieżowe, urzędy pracy, wydziały zdrowia i kolegia środowiskowe^[1][2].