Pozyskiwanie drewna – proces produkcyjny, związany z wyrębem lasu lub plantacji drzew szybkorosnących, wyróbką i transportem sortymentów drzewnych oraz z pracami przygotowawczymi i zakończeniowymi[1].
Pozyskanie drewna rozpoczyna się od jego planowania podczas prac urządzeniowych (najczęściej raz na 10 lat) przy wykonywaniu Planu Urządzania Lasu. Część planu urządzania lasu zwana planem cięć (10-letni plan cięć)[2] zawiera propozycje cięć, które co roku leśniczowie weryfikują podczas szacunków brakarskich. Szacunki brakarskie dają dokładniejsze informacje na temat ilości i jakości planowanej do wycięcia masy drzewnej. Szacunki wykonywane są w roku kalendarzowym poprzedzającym cięcie, na ich podstawie powstaje jednoroczny plan cięć zwany wnioskiem cięć.
Przed przystąpieniem do realizacji wniosku cięć (przed wycinką), służba leśna[3] (najczęściej leśniczy lub podleśniczy) wykonuje szereg prac przygotowawczych np.: oznaczenie granic powierzchni roboczej, wyznaczenie miejsc składowania drewna, kierunku obalania drzew[4] i kierunku wywozu. Tuż przed przystąpieniem do wycinki robotnik leśny, wykonujący cięcie zostaje zapoznany przez leśników z istniejącymi zagrożeniami (złomy, wywroty)[5] i sytuacjami szczególnymi (linie teleenergetyczne, fragmenty chronione i inne). W trakcie trwania zabiegu gospodarczego (wycinki) leśniczy sukcesywnie odbiera i kontroluje wykonywaną pracę – pozyskane sortymenty jak i jakość wykonania pracy pod względem merytorycznym (w tym ekologicznym i ekonomicznym). Leśniczy[6] wydaje drewno do transportu, a w razie potrzeby wnioskuje i nadzoruje zabiegi konserwacji drewna. Po zakończeniu prac na jednej powierzchni roboczej kieruje prace na inną powierzchnię uwzględniając zasady hodowli i ochrony lasu. Co pewien czas (miesiąc, kwartał, półrocze – w zależności od potrzeb) sporządza meldunki z pozyskania drewna, w tym drewna pochodzącego z cięć sanitarnych.
Pozyskiwanie drewna – określane też jest jako ogół czynności związanych z obalaniem drzew i wyrobieniem sortymentów.