Król Leónu | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Perez |
Data urodzenia |
ok. 900 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Elvira |
Żona |
Adosinda Osóreza |
Dzieci |
Beremund |
Żona |
Urraka z Pampeluny |
Dzieci |
Ramiro II (ur. ok. 900, zm. 951) – syn Ordona II, król Leónu w latach 931-951.
Pierwotnie był tytularnym królem jedynie małej części Asturii. Zyskał koronę Leónu (i Galicji) po tym jak jego brat - Alfonso IV abdykował w 931. Kontynuował politykę swego ojca polegającą na stopniowym zdobywaniu ziemi - w 935[1] roku zdobył Madryt. Ramiro był też twórcą przymierza między Nawarrą, Aragonią i Leónem, dzięki któremu w 939, w bitwie pod Simancas pokonano muzułmanów. Pozwoliło to na przesunięcie granicy królestwa z Duero do Tormes.
W ostatnich latach swoich rządów Ramiro musiał zgodzić się na kastylijską niepodległość pod rządami hrabiego Fernána (Ferdynanda) Gonzáleza. W 950 jeszcze raz poprowadził wyprawę przeciwko muzułmanom i pokonał ich w bitwie pod Talavera de la Reina.
Był dwukrotnie żonaty: