Rzecznik prasowy

Amerykański rzecznik prasowy
Małgorzata Niezabitowska, rzeczniczka prasowa pierwszego niekomunistycznego rządu Tadeusza Mazowieckiego w latach 1989–1991

Rzecznik prasowy – osoba odpowiedzialna za kontakty organizacji (firmy, instytucji, osoby) z mediami. W Słowniku Języka Polskiego wskazano, iż rzecznik jest to osoba, która w imieniu np. rządu, prezydenta lub jakiejś instytucji udziela informacji dziennikarzom[1].

Rzecznik prasowy to profesja z pogranicza public relations oraz dziennikarstwa, dlatego wielu rzeczników wywodzi się właśnie z tych obszarów aktywności zawodowej. Z jednej strony osoba, która wykonuje ten zawód, musi stosować metody inne niż dziennikarskie, a z drugiej dobrze, jeśli wie, jak działają dziennikarze i jakich informacji potrzebują. Musi znać media, posiadać wiedzę z zakresu rynku mediów, zasad pracy dziennikarzy, jak również rozumieć czynniki, które warunkują oceny przez nich wydawane[2].

Rzecznik prasowy to osoba, której zadaniem jest planowanie, koordynowanie i realizacja kontaktów reprezentowanej przez siebie organizacji z mediami masowymi[3]. Może on wchodzić w skład struktur public relations organizacji[4]. Część badaczy wprost sytuuje rzecznictwo prasowe wśród działań związanych z PR[5]. Rzecznik odpowiada również za monitoring mediów, w ramach którego analizuje materiały pozyskane z mediów samodzielnie lub korzysta ze specjalnie do tego celu powołanych podmiotów[6].

Rzecznik prasowy to zawód wysokiego zaufania społecznego[7]. Odpowiada za całość informacji na temat firmy, instytucji lub urzędu, która przedostaje się do mediów. Jego obowiązki to nie tylko sporadyczna informacja, ale także realizacja zaplanowanej strategii komunikacji z mediami. Jest więc z jednej strony osobą bardzo dobrze poinformowaną o tym, co się dzieje w firmie (wykonuje także inne zadania, związane np. z komunikacją wewnętrzną w firmie), a z drugiej musi przekazywać tę informację na zewnątrz. W Polsce organizację i zadania rzeczników prasowych w urzędach administracji rządowej reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji i zadań rzeczników prasowych w urzędach organów administracji rządowej[8]. Rzecznicy prasowi wielu firm i instytucji zrzeszeni są w ramach Polskiego Stowarzyszenia Public Relations. W strukturach tej organizacji funkcjonuje Klub Rzeczników Prasowych[9]. Klub ten organizuje i współpracuje przy organizacji projektów dedykowanych branży public relations.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Rzecznicy prasowi.
  1. rzecznik prasowy - definicja, synonimy, przykłady użycia [online], pwn.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  2. Paweł Kuca, Komunikacja z mediami: prasa, Internet [w:] K. Wolny-Zmorzyński, Rzecznik prasowy Policji. Etyka - Prawo - Praktyka, Wydawnictwo Adam Marszałek, 2020.
  3. Jerzy Olędzki, Dariusz Tworzydło, Leksykon public relations, Newsline, Rzeszów 2007.
  4. Krystyna Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Wydawnictwo Placet, Warszawa 2005.
  5. Monika Marta Przybysz, Rzecznictwo Prasowe w instytucjach kościelnych w Polsce w kontekście mediów społecznościowych, Wydawnictwo Jedność, 2013.
  6. Dariusz Tworzydło, Public relations praktycznie, Newsline, Rzeszów 2017.
  7. Dariusz Rott, Ina Martela, Rzecznik prasowy. Kompetencje interpersonalne – wybrane problemy i zagrożenia, Wyższa Szkoła Humanitas 2011.
  8. Dz.U. z 2002 r. nr 4, poz. 36
  9. Klub rzeczników prasowych PSPR.

Developed by StudentB