SMS Seydlitz

SMS Seydlitz

Historia
Stocznia	Blohm & Voss
Położenie stępki	4 lutego 1911
Wodowanie	30 marca 1912
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	22 maja 1913
Los okrętu	samozatopiony 21 czerwca 1919 złomowany 1928–1930
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	konstrukcyjna: 24 988 t pełna: 28 550 t
Długość	200,6 m
Szerokość	28,5 m
Zanurzenie	9,09–9,28 m
Napęd
27 kotłów parowych, 2 zespoły turbin parowych o łącznej mocy 63 000 KM napędzające 4 śruby
Prędkość	26,5 węzła
Zasięg	4200 Mm przy 14 w.
Uzbrojenie
10 dział kal. 280 mm 12 dział kal. 150 mm 12 dział kal. 88 mm 4 wyrzutnie torped kal. 500 mm
Załoga	1068–1425
Multimedia w Wikimedia Commons

SMS Seydlitz – niemiecki krążownik liniowy (według oryginalnej nomenklatury wielki krążownik, niem.: Großer Kreuzer) z okresu I wojny światowej, jedyny okręt swojego typu. Oddany do służby w 1913 roku jako czwarta jednostka swojej klasy w Kaiserliche Marine, został nazwany na pamiątkę pruskiego generała kawalerii Friedricha Wilhelma von Seydlitza (1721–1773), uczestnika wojny siedmioletniej.

Podczas wojny uczestniczył w większości akcji Hochseeflotte na Morzu Północnym, w tym bitwach na Dogger Bank w 1915 i jutlandzkiej w 1916 roku, oraz akcjach przeciwko miastom wschodniego wybrzeża Anglii. W 1915 roku działał również przez pewien czas na Morzu Bałtyckim. Kilkakrotnie poważnie uszkodzony, dzięki mocnej i zrównoważonej konstrukcji nie uległ zniszczeniu i przetrwał do końca wojny.

W listopadzie 1918 roku, na mocy postanowień rozejmu w Compiègne, „Seydlitz” został wraz z większością okrętów Hochseeflotte internowany w Scapa Flow. 21 czerwca 1919 roku jego załoga dokonała samozatopienia dla uniknięcia przejęcia jednostki przez zwycięskich aliantów. Wrak został wydobyty i zezłomowany w latach 1928–1930.