Sedan, kareta, berlina, notchback (ang. notch „szczebel, stopień”; back „tył”) – rodzaj trójbryłowego, zamkniętego nadwozia samochodu osobowego, z wyraźnie oddzielonymi przedziałami: silnikowym i bagażowym. W okresie od lat 50. do 90. XX wieku był to najczęściej spotykany rodzaj nadwozi samochodowych. Nadwozie typu sedan nadal uważane jest za klasyczne i eleganckie.
Nadwozia typu sedan pojawiły się w latach 20. XX wieku jako nadwozia zamknięte, w których kierowca nie był oddzielony w osobnym przedziale od pasażerów[1]. Historycznie z francuskiego były też określane conduite intérieure[1]. Pozwoliło to na rozpowszechnienie się nadwozi zamkniętych także w mniejszych i tańszych samochodach[1].
- Sedan dwudrzwiowy (często nazywany Coupé)
- nadwozie zamknięte (4–6 miejsc siedzących), 4 okna boczne, szyby opuszczane tylko w drzwiach. Boczne okna rozdzielane są stałymi słupkami będącymi elementami nośnymi nadwozia.
- Sedan czterodrzwiowy
- obszerne nadwozie zamknięte, z 4–6 wygodnymi miejscami siedzącymi, boczne okna rozdzielone stałymi słupkami.
- Sedan hardtop
- Hard Top (ang. – twardy dach) oznacza sztywny, nakładany, bądź zamontowany na stałe dach, często odróżniający się fakturą (materiałem z jakiego jest wykonany) od reszty nadwozia. Charakteryzuje się ono brakiem słupków pomiędzy bocznymi oknami. Szyby w drzwiach opuszczają się w całości (jeśli występuje ramka dookoła szyby to opuszcza się razem z szybą). Rodzaj ten rozpowszechniony był głównie w USA w latach 60. Reszta nadwozia podobnie jak sedan 2- lub 4-drzwiowy.
Luksusowe, duże nadwozie tego typu nazywane jest limuzyną (nazwa stosowana bywa na określenie każdego 4-drzwiowego nadwozia typu sedan).
- ↑ a b c Aleksander Marian Rostocki: Historia starych samochodów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1981, s. 274.