Sennacheryb

Sennacheryb

Sîn-aḫḫē-erība

Król Sennacheryb – odlew fragmentu reliefu skalnego znajdującego się w pobliżu miasta Cizre w Turcji
król Asyrii
Okres	od 705/704 p.n.e. do 681 p.n.e.
Poprzednik	Sargon II
Następca	Asarhaddon
Dane biograficzne
Dynastia	Sargonidzi
Data i miejsce urodzenia	ok. 745 r. p.n.e. Kalhu?
Data i miejsce śmierci	681 r. p.n.e. Niniwa
Przyczyna śmierci	zamordowany przez syna/synów
Miejsce spoczynku	Aszur?
Ojciec	Sargon II
Rodzeństwo	nieznani z imienia starsi i młodsi bracia, siostra Ahat-abisza
Żona	Taszmetum-szarrat Naqi’a (Zakutu)
Dzieci	Aszur-nadin-szumi Aszur-ili-muballissu Aszur-szumu-uszabszi Arda-Mulissi Asarhaddon Nergal-szumu-ibni/usur(?) Szadditu
Multimedia w Wikimedia Commons

Sennacheryb, właśc. Sin-ahhe-eriba (akad. Sîn-aḫḫē-erība; biblijny Sennacheryb, Sancherib, Sancheryb) – król Asyrii z dynastii Sargonidów, syn i następca Sargona II, ojciec i poprzednik Asarhaddona. Jego rządy datowane są na lata 705–681 p.n.e. (Frahm)^[1], ewentualnie 704–681 p.n.e. (Grayson)^[2].

Sennacheryb zasiadł na tronie asyryjskim po nagłej i niespodziewanej śmierci swego ojca Sargona II, który w 705 r. p.n.e. zabity został w jednej z bitew^[3]. Nowy król w chwili objęcia tronu miał ok. 40 lat i był bardzo dobrze przygotowany do pełnienia tej roli, gdyż Sargon II, wkrótce po tym jak samemu został królem Asyrii w 722 r. p.n.e., zaczął przydzielać mu, jako swemu najstarszemu synowi i wybranemu następcy, liczne ważne obowiązki o charakterze wojskowym i administracyjnym^[3]. Uzyskane wówczas doświadczenie bardzo przydało się Sennacherybowi w trakcie dwudziestu czterech lat jego panowania, zarówno przy zarządzaniu państwem, jak i przy dowodzeniu na polu bitwy^[3]. Władca ten wielokrotnie prowadził osobiście armię asyryjską na wyprawy wojenne i zlecił szereg wielkich projektów budowlanych w wielu asyryjskich miastach, przede wszystkim w Niniwie, którą przekształcił w wielką metropolię i uczynił nową stolicą asyryjską^[2][3]. Jego imię i czyny nigdy nie zostały zapomniane i przetrwały zapisane w późniejszych źródłach pisanych^[3]. Stało się tak, gdyż jeszcze długo po jego śmierci pamiętano mu, że to właśnie z jego rozkazu Asyryjczycy oblegli Jerozolimę (wydarzenie opisane w Biblii) oraz zniszczyli Babilon wraz z jego świątyniami^[3]. Sława (czy też niesława) Sennacheryba odżyła, gdy europejscy badacze w połowie XIX w. zaczęli odkrywać ruiny miast asyryjskich^[3]. Do dziś pozostaje on najbardziej znanym spośród asyryjskich królów wzmiankowanych w Biblii i źródłach klasycznych, będąc jednocześnie, obok Nabuchodonozora II, jedną z niewielu historycznych postaci starożytnego Bliskiego Wschodu, które zajęły poczesne miejsce w późniejszych tradycjach Aramejczyków (historia Ahikara), judaizmu, chrześcijaństwa, islamu (kampania przeciw Jerozolimie) oraz świata klasycznego^[3][4].