Silez

Silez (ang. Silesian, fr. Silésien, pol. dawniej także sylezjan, sylezjen, oddział śląski)^[1] – niestandardowe wydzielenie stratygraficzne, obejmujące wyższą (późniejszą) część karbonu. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Śląska – Silesia; zaproponował ją w 1958 paleobotanik Stanisław Zbigniew Stopa.

W podziale standardowym silez jest odpowiednikiem sierpuchowu oraz całego pensylwanu. Innymi słowy granica dinant–silez znajduje się niżej od granicy missisip–pensylwan (namur A odpowiada najwyższej części missisipu)^[2].

• Silez w sensie geochronologicznym – druga epoka karbonu, trwająca 27,5 miliona lat (od 326,4 ± 1,6 do 299,0 ± 0,8 mln lat temu). Dzieli się na trzy wieki: namur, westfal i stefan.

• Silez w sensie chronostratygraficznym – wyższy oddział karbonu. Dzieli się na trzy piętra: namur, westfal i stefan.

Silez jest tradycyjną jednostką stratygraficzną karbonu, stosowaną dla regionu europejskiego. Osady silezu tworzyły się zwykle w warunkach lądowych z niewielkimi ingresjami morskimi i zawierają liczne pokłady węgla kamiennego.