król Serbii | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
przed 1253 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Stefan Dragutin (serb. Стефан Драгутин; ur. przed 1253, zm. 12 marca 1316) – król serbski w latach 1276–1282, syn Stefana Urosza I.
Stefan Dragutin urodził się jako najstarszy syn króla Serbii Stefana Urosza I i jego żony Heleny. Po nieudanej wyprawie ojca przeciw Węgrom w 1268 roku poślubił córkę króla Węgier Katarzynę. W 1276 roku zbuntował się przeciw ojcu i z pomocą węgierską zdobył tron serbski. Po objęciu władzy, został zmuszony przez możnowładztwo do wydzielenia znacznych apanaży swej matce. W 1282 roku pod naciskiem niezadowolonych z jego pokojowej polityki możnych został zmuszony do abdykacji na rzecz młodszego brata, Stefana Milutina. Zachował swoje włości w środkowej i północnej Serbii, a być może również tytuł królewski. Początkowo pozostawał w dobrych stosunkach z bratem. W 1283 roku wsparł jego wyprawę przeciw Bizancjum. W 1284 roku zajął Usorę i Soli w północnej Bośni. W tym samym roku otrzymał od króla węgierskiego banat Maczwy. W 1291 roku przyłączył do swego państwa ziemię braniczewską. Pod koniec stulecia stosunki z bratem popsuły się, doprowadzając do wybuchu wojny w 1301 roku. W wyniku działań wojennych Dragutin utracił Rudnik, który odzyskał dopiero po ostatecznym zakończeniu wojny w 1312 roku. W czasie konfliktu z bratem aktywnie uczestniczył w wojnie o sukcesję węgierską, próbując nawet osadzić na tronie Węgier swego syna Władysława. Zdaniem części historyków w wyniku wojny z Milutinem lub niedługo po jej zakończeniu Władysław został wyznaczony na następcę tronu serbskiego.