W nazewnictwie muzycznym, terminy strona A i strona B (ang. A-side i B-side) odnoszą się do dwóch stron 7-calowej płyty gramofonowej, na której single nagrywane były już od lat 50. Nawiązują one do typów utworów umieszczanych na każdej ze stron: główna piosenka znajdowała się na stronie A, zaś strona B (nazywana też flipside) zawierała utwór mniej popularny (często nieobecny nawet na longplayach wykonawcy).