Szema Jisrael

Szema Jisrael (hebr. שמע ישראל – „Słuchaj, Izraelu”) – jedna z dwóch najważniejszych, obok Amidy, modlitw w judaizmie. Składa się z biblijnych fragmentów: Pwt 6, 4-9; Pwt 11, 13-21; Lb 15, 37-41.

Obecną formę przyjęła na przełomie II i III w. n.e., jednak już w okresie Drugiej Świątyni w podobnej formie odmawiana była przy składaniu ofiary stałej tamid. Obecnie odmawiana w czasie modlitwy porannej (szacharit) i wieczornej (maariw). Jest wypowiadana bez przerw, każde słowo powinno być wypowiadane uważnie i poprawnie, ze zrozumieniem. Należy mówić na tyle głośno, by słyszeć własne słowa, oczy zakrywając prawą dłonią w celu większego skupienia^[1].

Wobec braku w judaizmie formalnego wyznania wiary, Szema pełni jego funkcję. Zawiera w sobie trzy podstawowe prawdy religijne judaizmu: wiarę w jednego Boga, w nagrodę i karę oraz w objawienie boże, wyrażone poprzez Torę. Mieści także trzy podstawowe przykazania religii: miłości Boga, poddania się Jego opatrzności oraz podporządkowania się prawu wyrażonemu w Torze.

Dwa pierwsze fragmenty Szemy, ręcznie przepisane na pergaminie, tworzą mezuzę, która jest umieszczana przy drzwiach żydowskiego domu. Te same dwa fragmenty, wespół z innymi (Wj 13, 1-10, 11-16), są umieszczane w tefilin.