Okres klasyczny w sztuce starożytnej Grecji – drugi z etapów rozwoju sztuki na obszarach zamieszkanych przez ludy greckie, należących głównie do basenu Morza Egejskiego. Jako cezura początkowa dla tego okresu przyjmowana jest data bitwy pod Salaminą (480 p.n.e.), a jako końcowa – śmierć Aleksandra Macedońskiego (323 p.n.e.).
Całość tej epoki umownie dzielona jest na trzy fazy[1]:
- okres wczesnoklasyczny (480–445 p.n.e.) – związany przede wszystkim z rozpoczętą po II wojnie perskiej odbudową Aten
- okres klasyczny – związany z działalnością Peryklesa, czyli akmé[2]
- okres późnoklasyczny – obejmujący czasy po zakończeniu wojen peloponeskich i włączenia Grecji do imperium Aleksandra Wielkiego.