bóg burzy i piorunów, sił witalnych, rolnictwa patron ogniska domowego i małżeństwa | |
Thor walczący z gigantami (Mårten Eskil Winge, 1872) | |
Inne imiona |
Donar |
---|---|
Występowanie | |
Atrybuty |
młot Mjølner, ruda broda, magiczny pas i żelazne rękawice, zaprzęg, dąb[1] |
Siedziba |
Bilskirnir |
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Thor (ze staronord. Þórr, grom)[2] – jeden z głównych bogów nordyckich z dynastii Azów (syn Odyna i Jörð, małżonek Sif), odpowiednik południowogermańskiego Donara, bóg burzy i piorunów, sił witalnych[3][4], rolnictwa (jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaj). Patronował także małżeństwu i ognisku domowemu[5].
Thora uznawano za bardziej przychylnego ludziom niż Odyn – równie gwałtownego, ale mniej tajemniczego. Przedstawiano go zwykle z długą, rudą brodą oraz młotem[3][6] Mjöllnirem (symbolem jego siły) w ręku[5]. Drzewem poświęconym Thorowi był dąb. Podróżował rydwanem zaprzężonym w kozły, Tanngrisnir i Tanngnjóstr. Nie był tak przebiegły jak Odyn i zdarzało mu się wpaść w pułapkę (przykładem tego jest słynna przygoda Thora w gościnie u króla Utgardu, olbrzyma zwanego Skirnirem), ostatecznie jednak zawsze zwyciężał.
W czasie zmierzchu bogów Thor zabija węża Midgardu, wielkiego Jormunganda, lecz zginie zatruty jego jadem[7].
Od jego imienia pochodzi nazwa czwartku (jako „dzień Thora”) w języku duńskim, norweskim i szwedzkim (torsdag), farerskim (hósdagur/tórsdagur), fińskim (torstai), niderlandzkim (donderdag), niemieckim (Donnerstag) oraz staroangielskim (Þunresdæg) i współczesnym angielskim (Thursday)[8][9].