Indywidualny transport miejski w Kopenhadze
Współdzielone hulajnogi elektryczne i rowery elektryczne jako element transportu miejskiego ostatniej mili.
Transport miejski – dziedzina gospodarowania polegająca na zaspokajaniu potrzeb przewozowych na obszarze zurbanizowanym : w obrębie miasta oraz w strefie podmiejskiej [1] .
Transport miejski może odbywać się pieszo lub z wykorzystaniem odpowiednich środków :
transportu indywidualnego (np. rower – w tym rower miejski ; motorower , motocykl , urządzenia transportu osobistego np. Segway , urządzenia wspomagające ruch np. łyżworolki ),
hulajnogi elektryczne — w tym współdzielone,
transportu grupowego (np. riksza , samochód osobowy , taksówka, taksówka zbiorowa ),
transportu zbiorowego (np. autobusy i trolejbusy różnej konstrukcji i wielkości; tramwaje – w tym szybki tramwaj i premetro ; kolej miejska – w tym kolej linowa , kolej linowo-terenowa , metro ; środki transportu wodnego , w tym prom , wodolot , tramwaj wodny )[2] .
Problematyka transportu miejskiego dotyka w głównej mierze zagadnień zbiorowego transportu pasażerskiego, więc termin ten bywa utożsamiany z pojęciem komunikacja miejska , oznaczającym miejski pasażerski transport zbiorowy[3] .
Oprócz transportu zbiorowego w niektórych miastach funkcjonują publiczne systemy wypożyczania rowerów [4] oraz samochodów osobowych: car-sharing [5] .