Turzyca

Turzyca

Morfologia turzyc (t. drżączkowata i lisia)
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Nazwa systematyczna
Carex L. Sp. Pl. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny
Carex hirta L.[3]
Synonimy Agistron Raf. Ammorrhiza Ehrh. Anithista Raf. Archaeocarex Börner Baeochortus Ehrh. Bitteria Börner Blysmocarex N.A.Ivanova Callistachys Heuff. Caricella Ehrh. Caricina St.-Lag. Caricinella St.-Lag. Chionanthula Börner Chordorrhiza Ehrh. Cobresia Pers. Coleachyron J.Gay ex Boiss. Cryptoglochin Heuff. Cymophyllus Mack. ex Britton & A.Br. Cyperoides Ség. Dapedostachys Börner Desmiograstis Börner Deweya Raf. Diemisa Raf. Diplocarex Hayata Dornera Heuff. ex Schur Drymeia Ehrh. Echinochlaenia Börner Edritria Raf. Elyna Schrad. Facolos Raf. Forexeta Raf. Froelichia Wulfen Genersichia Heuff. Heleonastes Ehrh. Hemicarex Benth. Heuffelia Opiz Holmia Börner Homalostachys Boeckeler Itheta Raf. Kobresia Willd. Kobria St.-Lag. Kolerma Raf. Kuekenthalia Börner Lamprochlaenia Börner Leptostachys Ehrh. Leptovignea Börner Leucoglochin Heuff. Limivasculum Börner Limonaetes Ehrh. Loncoperis Raf. Loxanisa Raf. Loxotrema Raf. Manochlaenia Börner Maukschia Heuff. Meltrema Raf. Neilreichia Kotula Neskiza Raf. Olamblis Raf. Olotrema Raf. Onkerma Raf. Osculisa Raf. Phaeolorum Ehrh. Phyllostachys Torr. Physiglochis Neck. Polyglochin Ehrh. Proteocarpus Börner Pseudocarex Miq. Psyllophora Ehrh. Ptacoseia Ehrh. Rhaptocalymma Borrer Rhynchopera Börner Schelhammeria Moench Schoenoxiphium Nees Temnemis Raf. Thysanocarex Börner Trasus Gray Ulva Adans. Uncinia Pers. Vesicarex Steyerm. Vignantha Schur Vignea P.Beauv. ex T.Lestib. Vignidula Börner[4]
Zasięg
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Turzyca (Carex L.) – rodzaj roślin z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Obejmuje ok. 2000 gatunków (w szerokim ujęciu, z włączeniem kilkudziesięciu gatunków z innych rodzajów tradycyjnie wyróżnianych w plemieniu Cariceae). Spotykane są one na całym świecie, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie klimatów umiarkowanych. W Polsce występuje ok. 100 gatunków.

Są to zwykle niezbyt długowieczne byliny odgrywające istotną rolę w wielu ekosystemach, zwłaszcza na terenach bagiennych (gdzie tworzą m.in. szuwary wielkoturzycowe), w murawach wysokogórskich i w tundrze^[5]. Lokalnie odgrywają istotną rolę jako rośliny pastewne (np. gatunki zaliczane dawniej do rodzaju kobrezja Kobresia w górach na terenie Rosji czy C. parvula dominująca na pastwiskach jaków w Tybecie)^[5]. Niektóre rośliny kłączowe wykorzystywane są do stabilizacji wydm piaszczystych (np. C. kobomugi), włosowate liście turzycy drżączkowatej C. brizoides używane są do wypełniania materaców i wyściełania mebli. Niektóre gatunki wykorzystywane są do wyplatania kapeluszy i jako rośliny lecznicze^[5]. Liczne gatunki uprawiane są jako ozdobne, w tym w odmianach, m.in. o liściach biało paskowanych. Stosowane są do ozdoby np. kępowe turzyce o włosowatych liściach – turzyca włosowa C. capillaea, włosista C. comans, wyróżniająca się dużymi, gwiazdkowatymi owocami turzyca Graya C. grayi, inne: turzyca oszimska C. oshimensis, japońska C. morrowii, palmowa (muskegońska) C. muskingumensis^[6].