Video Graphics Array

VGA (ang. Video Graphics Array) – standard kart graficznych IBM-PC ustanowiony w 1987 roku. Karty VGA były po raz pierwszy montowane w komputerach serii IBM PS/2.

Karty VGA są zgodne z kartami EGA, a dokładniej funkcje VGA są nadzbiorem funkcji EGA. Niejako automatycznie karty VGA są zgodne z CGA i MDA.

Karty VGA posiadają 256 kB pamięci, umożliwiają stosowanie trybów graficznych 16- lub 256-kolorowych. Maksymalna dostępna rozdzielczość w trybach znakowych to 720×480, natomiast w graficznych 640×480.

Kolory są wybierane z palety kolorów. Paleta jest zdefiniowana w LUT, która posiada 256 pozycji opisujących kolory z dokładnością 6 bitów (64 odcieni) na składową RGB. Można zatem wybrać 256 kolorów z palety $(2^{6})^{3}=262\;144$ kolorów. Bez względu na ustawiony tryb, tj. 2-, 4-, 16- czy 256-kolorowy wszystkie kolory są przetwarzane przez LUT, co umożliwia dowolne ustawienie kolorów nawet w trybach zgodnych z CGA czy EGA (na tych kartach kolory są predefiniowane).

Karta VGA udostępnia dwa nowe (w stosunku do EGA) tryby graficzne:

320×200 w 256 kolorach,
640×480 w 16 kolorach (obecnie określenie VGA używane jest często dla rozdzielczości 640×480 pikseli, niezależnie od liczby kolorów).

Karta VGA umożliwiała m.in. podział ekranu na dwie niezależne części, płynne przesuwanie obrazu lewo-prawo lub góra-dół.