Back Voyager 2 Afrikaans Voyager 2 ALS Voyager 2 AN فوياجر 2 Arabic ڤواياجور 2 ARY Voyacer 2 Azerbaijani وویجر ۲ AZB Voyager 2 BAN Voyager 2 BAT-SMG Вояджэр-2 Byelorussian
| |
| Inne nazwy |
Mariner Jupiter/Saturn B VGR77-3 |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Indeks COSPAR |
1977-076A |
| Rakieta nośna |
Titan IIIE-Centaur z dodatkowym stopniem TE-364/4 |
| Miejsce startu | |
| Cel misji | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
20 sierpnia 1977 (14:29:44 UTC) |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
825,5 kg |
| Masa aparatury naukowej |
104,8 kg |
Voyager 2 – bezzałogowa sonda kosmiczna wysłana w 1977 roku w przestrzeń kosmiczną z Przylądka Canaveral przez amerykańską agencję kosmiczną NASA w ramach programu Voyager. Rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo korzystnym położeniem planet, które umożliwiło odwiedzenie wszystkich gazowych olbrzymów: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna przez jeden próbnik. Z początku zadaniem misji było dokładne zbadanie Jowisza oraz Saturna, jednak sonda sprawowała się na tyle dobrze, że przeprogramowano ją, aby przeprowadziła badania również pozostałych planet zewnętrznych. Voyager 2 przesłał obrazy wszystkich czterech planet, ich księżyców i pierścieni. Jest jedyną sondą, która dotarła zarówno do Urana i Neptuna.
Po zakończeniu eksploracji planet, głównym zadaniem misji jest badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej. Od września 2007 roku sonda znajdowała się w obszarze płaszcza Układu Słonecznego. W listopadzie 2018 roku Voyager 2 przekroczył heliopauzę i znalazł się w przestrzeni międzygwiezdnej. Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku.