Wahhabizm (lub wahabizm[1]) (arab. الوهابية, al-wahhābija) – ruch reformatorski i religijno-polityczny w łonie islamu sunnickiego powstały w XVIII wieku na terenie Arabii. Jest określany terminami; „ultrakonserwatywny”, „surowy”, „fundamentalistyczny”[2], „purytański”. Jego głównymi inspiratorami są Ahmad Ibn Hanbal i Ibn Tajmijja, a także sam twórca ruchu, Muhammad Ibn Abd al-Wahhab[3].