Wielka Armia, w historiografii angielskiej określana jako Wielka Armia Pogan lub Wielka Armia Pogańska (stang. mycel hæþen here; ang. The Great Heathen Army; duń. Store Hedenske Hær) – armia wikingów składająca się głównie z Duńczyków oraz częściowo z Norwegów, która najechała Wyspy Brytyjskie w 865[1][2][3] i prowadziła swoje podboje do 878. Na jej czele stał Ivar bez Kości jako główny dowódca[4] oraz jego dwaj bracia, Halfdan i Ubbe[5]. Przywództwo Ivara Ragnarsona jest uznawane bezsprzeczne, natomiast obecność Halfdana, Ubbego oraz czwartego z braci, Björna Żelaznobokiego, który najrzadziej jest wymieniany obok pozostałych trzech potomków Ragnara, jest kwestionowana przez historyków[6].
Według Kroniki anglosaskiej oraz Sag islandzkich powodem przybycia najeźdźców była chęć zemsty na Elli z Nortumbrii. Bracia pragnęli pomścić swojego ojca, Ragnara Lodbroka, złapanego przez Nortumbryjczyków w trakcie plądrowania ziem anglosaskich, którego król Ella kazał zabić poprzez wrzucenie go do dołu pełnego jadowitych węży[5]. Nazwa ich armii została nadana przez przerażonych Anglosasów ze względu na jej dużą liczebność[7] .