1819–1831 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania | |||||
Data likwidacji | |||||
Prezydent | |||||
Powierzchnia |
2 519 954 km² | ||||
Populacja (1825) • liczba ludności |
| ||||
Język urzędowy | |||||
Położenie na mapie świata | |||||
4°39′N 74°03′W/4,650000 -74,050000 |
Wielka Kolumbia (hiszp. Gran Colombia), właśc. Republika Kolumbii (hiszp. República de Colombia) – nazwa republiki federacyjnej w północnej części Ameryki Południowej powstałej na kongresie w Angosturze w Wenezueli[1][2], istniejącej w latach 1819–1831. Jako twórcę idei tej federacji uznaje się Simóna Bolívara, który był również pierwszym prezydentem republiki.
Od 1819 w skład państwa wchodziły terytoria dzisiejszej Kolumbii i Wenezueli, do których dołączyły w 1821 Panama i w 1822 Ekwador. Stolicą Wielkiej Kolumbii była Bogota, a poszczególnymi krajami związku zarządzali wiceprezydenci: Wenezuelą – José Antonio Páez, Kolumbią (wraz z obecną Panamą) – Francisco de Paula Santander, Ekwadorem – Juan José Flores[3][2].
Plany poszerzenia państwa o Peru i Boliwię nie powiodły się[4]. Po śmierci Bolivara w 1830 roku kraj rozpadł się na poszczególne kraje federacji[4].