lewozapolowy/pierwszobazowy | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Wilver Dornell Stargell | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Pops | ||||
Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1940 | ||||
Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 2001 | ||||
Odbijał |
lewą | ||||
Rzucał |
lewą | ||||
Debiut |
16 września 1962 | ||||
Ostatni występ |
3 października 1982 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,282 | ||||
Home runy |
475 | ||||
Uderzenia |
2232 | ||||
RBI |
1540 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
Baseball Hall of Fame | |||||
Rok wprowadzenia |
1988 | ||||
Głosów |
82,4% (1. głosowanie) | ||||
Metoda elekcji |
Wilver Dornell Stargell (ur. 6 marca 1940, zm. 9 kwietnia 2001) – amerykański baseballista, który występował na pozycji lewozapolowego i pierwszobazowego przez 21 sezonów w Pittsburgh Pirates.
Stargell po ukończeniu szkoły średniej w Alameda, w sierpniu 1958 podpisał kontrakt jako wolny agent z Pittsburgh Pirates i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Columbus Jets, reprezentującym poziom Triple-A[1]. W Major League Baseball zadebiutował 16 września 1962 w meczu przeciwko San Francisco Giants jako pinch hitter[1][2]. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd[1]. W 1971 zdobył najwięcej home runów w lidze (48) i zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Pirates pokonali Baltimore Orioles 4–3[3].
W sezonie 1973 po raz drugi zwyciężył w klasyfikacji pod względem zdobytych home runów (44), zaliczył najwięcej double'ów (43) i RBI (119), a także miał najlepszy wskaźnik slugging percentage (1,038)[1]. W 1979 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Pirates ponownie pokonali Baltimore Orioles 4–3 i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem finałów[4]. W tym samym roku otrzymał również wraz z Keithem Hernandezem z St. Louis Cardinals nagrodę MVP National League[5]. Po raz ostatni zagrał w październiku 1982[1].
W późniejszym okresie był między innymi trenerem pałkarzy w Atlanta Braves[6]. W 1988 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[7]. Zmarł 9 kwietnia 2001 w wieku 61 lat[8].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 1979 | [5] |
7× All-Star | 1964, 1965, 1966, 1971, 1972, 1973, 1978 | [1] |
2× zwycięzca w World Series | 1971, 1979 | [3][4] |
World Series MVP | 1979 | [4] |
Babe Ruth Award | 1979 | [9] |
NLCS MVP | 1979 | [10] |
Hutch Award | 1978 | [9] |
Lou Gehrig Memorial Award | 1974 | [9] |
Roberto Clemente Award | 1974 | [9] |
Baseball Hall of Fame | od 1988 | [7] |
# 8 zastrzeżony przez Pirates | 1982 | [11] |