Win-loss record

Win-loss record – w zawodowym baseballu statystyka dla miotaczy, określająca ich wygraną (w skrócie W) lub przegraną (L) w danym meczu.

Wygraną przypisuje się miotaczom, którzy:

1. rozegrali co najmniej pięć inningów, przy meczu trwającym minimum sześć inningów, a w momencie jego zejścia zespół wygrywał i ostatecznie zwyciężył
2. rozegrali co najmniej cztery inningi, przy meczu trwającym minimum pięć inningów, a w momencie jego zejścia zespół wygrywał i ostatecznie zwyciężył

Jeśli w momencie zejścia pierwszego miotacza zespół przegrywał bądź remisował w momencie jego zejścia, wygraną przypisuje się rezerwowemu miotaczowi, który podczas swojej zmiany doprowadził do ostatecznej wygranej zespołu.

Przegraną przypisuje się miotaczowi, który

1. jest odpowiedzialny za zdobycie baz lub runów przez drużynę atakującą, a w momencie jego zejścia zespół przegrywał i ostatecznie poniósł porażkę
2. jest odpowiedzialny za zdobycie baz lub runów, a po jego zejściu zespół prowadził lub remisował i ostatecznie poniósł porażkę.

   Przykład: 13 kwietnia 2007 roku w meczu Chicago Cubs – Cincinnati Reds, na początku 5. zmiany przy stanie 5–4 dla Cubs wszystkie bazy były zajęte przez zawodników Reds. Carlos Zambrano został zastąpiony przez rezerwowego miotacza Willa Ohmana. Wkrótce potem Reds zdobyli dwa runy i wyszli na prowadzenie 6–5 (ostatecznie odnieśli zwycięstwo). Porażkę w tej sytuacji zapisuje się Zambrano gdyż był odpowiedzialny za zajęcie przez przeciwnika trzech baz^[1].