Witold Kiejstutowicz

Aleksander Witold Kiejstutowicz

Aleksander Witold

Książę Witold, rysunek Jana Matejki
Książę brzesko-grodzieński, suraski, drohiczyński, wołkowyski, kamieniecki
Okres	od 1384 do 1389
Poprzednik	Kiejstut Giedyminowicz
Namiestnik w Wielkim Księstwie Litewskim
Okres	od 1392 do 1401
Poprzednik	Skirgiełło
Wielki Książę Litewski
Okres	od 1401 do 27 października 1430
Poprzednik	Władysław II Jagiełło
Następca	Świdrygiełło
Dane biograficzne
Dynastia	Giedyminowicze
Data i miejsce urodzenia	1354/1355 Troki (?)
Data i miejsce śmierci	27 października 1430 Troki
Ojciec	Kiejstut Giedyminowicz
Matka	Biruta
Żona	1. Anna Światosławowna 2. Julianna Holszańska
Dzieci	Z Anną: Zofia Witoldówna
Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Kiejstutowicz, imię chrzestne Aleksander (dawniej katolickie Wigand) (lit. Vytautas, biał. Вітаўт, niem. Vitold lub Witold, Witaut^[1], ros. Витовт Witowt ; ur. 1354 lub 1355 w Trokach (?)^[2], zm. 27 października 1430 w Trokach) – książę litewski z rodu Giedyminowiczów, w latach 1384–1389 książę grodzieński, brzeski, suraski, drohiczyński, wołkowyski, kamieniecki, w latach 1392–1401 namiestnik Litwy, od 1401 wielki książę litewski (Magnus Dux), syn Kiejstuta i kapłanki Biruty, brat stryjeczny króla Władysława II Jagiełły.

Brał udział w walkach z Moskwą, Złotą Ordą i Krzyżakami oraz w walkach o panowanie na Litwie. Jego polityka, zarówno jako namiestnika Litwy i wielkiego księcia, polegająca na umacnianiu Litwy jako niepodległego i silnego państwa kłóciła się z polityką jego brata stryjecznego, króla Polski Władysława Jagiełły, który zamierzał uczynić z Litwy „polską prowincję”^[3]. W kronice Jana Długosza obraz Witolda jest nadzwyczaj pozytywny i przez kronikarza jest nazywany też pater patriae Litwy^[4].