Wojna siedmioletnia

Wojna siedmioletnia

Malarskie przedstawienia starć; kolejno (od góry z lewej do prawej) bitwy: pod Palasi, o Fort Carillon, pod Sarbinowem, pod Kunowicami.
Czas	1754[a] lub 1756[b]–1763
Miejsce	Europa, Afryka, Indie, Ameryka Północna, Filipiny
Terytorium	Wielka Brytania i Hiszpania zajęły Nową Francję, Prusy utrzymały Śląsk
Wynik	pokój paryski (1763), pokój w Hubertusburgu, zwycięstwo Wielkiej Brytanii i Prus
Strony konfliktu
Wielka Brytania Irlandia Ameryka Brytyjska Prusy Portugalia (od 1762) Hanower Hesja-Kassel Schaumburg-Lippe Liga Irokezów, Brunszwik-Wolfenbüttel Francja Nowa Francja Święte Cesarstwo Rzymskie Austria Bawaria Saksonia Rosja (do 1762) Hiszpania (od 1762) Szwecja (1757–1762) Konfederacja Abenaków Imperium Wielkich Mogołów Królestwo Neapolu Królestwo Sardynii
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna siedmioletnia (1756–1763) – wojna pomiędzy Wielką Brytanią, Prusami i Hanowerem a Francją, Austrią, Rosją, Szwecją i Saksonią. Była wojną o zasięgu światowym – walki toczyły się w Europie, Ameryce Północnej, Indiach i na wyspach karaibskich.

W późniejszej fazie konfliktu do wojny przyłączyły się Hiszpania i Portugalia oraz starająca się początkowo zachować neutralność Holandia, której siły zostały zaatakowane w Indiach. Konflikt ten można uznać za wojnę hegemoniczną (uczestniczyła w niej większość ówczesnych mocarstw, stanowiła też decydującą fazę w trwających niemal sto lat zmaganiach francusko-brytyjskich o dominację w Ameryce Północnej i supremację na świecie)^[1][2]. Charakteryzowała się oblężeniami i podpaleniami miast, lecz i walnymi bitwami w otwartym polu, z zadawanymi wyjątkowo ciężkimi stratami. Według szacunków zginęło w jej czasie od 900 tys. do 1 400 tysięcy ludzi.