Woomera

Ten artykuł dotyczy aborygeńskiego narzędzia. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Woomera – aborygeńskie narzędzie służące do miotania oszczepów. Nazwa wywodzi się z języka eora i współcześnie używane jest do określenia tego typu narzędzi z całej Australii^[1]. Narzędzie zostało najprawdopodobniej wymyślone około czterech do pięciu tysięcy lat temu^[2].

Woomera, będąca odmianą atlatla, działa na zasadzie prostej dźwigni^[3], „przedłużając” ramię rzucającego i zwiększając prędkość z jaką rzucony jest oszczep. Tradycyjne woomery zrobione są z jednego, lekko zakrzywionego kawałka drewna o długości ok. 60–75 cm, szerokości 10 cm i wadze ok. pół kilograma. Woomery nie były używane na terenie całej Australii. Nie były znane na Tasmanii, nie używano ich w części Queensland (okolice rzeki Nogoa), półwyspie Yorke (Australia Południowa), a także w okolicach rzeki Darling (Nowa Południowa Walia)^[1].

W rejonie północnego Queenslandu (przylądek Grafton) używana jest bardziej zakrzywiona odmiana woomery, znana jako ballur, służąca do polowania na ryby^[4]. W zależności od tradycji plemiennych i zwyczajów, w niektórych plemionach tylko mężczyźni mogą używać woomer^[5].

Według niektórych szacunków oszczep rzucony przy pomocy woomery może osiągnąć prędkość do 160 km/h^[1]. Polując na kangury Aborygeni trafiają w nieruchomy cel odległy o ok. 40–50 m^[1], niektóre przekazy mówią nawet o celnych rzutach 100-metrowych^[6], najdłuższy znany rzut mierzył 180 m^[7].

Woomery używane są przede wszystkim do polowania ale także do zabaw^[8] i rytuałów plemiennych^[9].

Od nazwy narzędzia wywodzi się nazwa miasta w Południowej Australii i znajdujący się w pobliżu poligon wojskowy Woomera Test Range, a także nazwa prototypowego bombowca z okresu II wojny światowej – CAC Woomera.