Wycieraczka – element wyposażenia samochodu albo innego pojazdu wyposażonego w przednią szybę (tramwaj, autobus, trolejbus, lokomotywa, pociąg, samolot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy.
Pierwsze projekty pojawiły się na początku XX wieku, w 1903 patent został przyznany Mary Anderson oraz Irlandczykowi Jamesowi Henry'emu Apjohnowi, w 1911 kapitanowi Gladstone'owi Adamsowi, a w 1917 Charlotte Bridgwood[1].
Jedną z osób, którym przypisuje się ten wynalazek, był Polak, Józef Hofmann (1876–1957), którego pomysł wdrożony został do seryjnej produkcji w fabryce Forda[2][3].