Husein ibn Ali

Husein
Kaligrafsko pisanje imena Husein
3. šijitski imam (imamitsko i zejditsko gledište)
Prethodnik	Hasan ibn Ali
Nasljednik	Ali ibn Husein
2. šijitski imam (ismailitsko gledište)
Prethodnik	Ali ibn Abi Talib (nizaritsko gledište) Hasan ibn Ali (mustalitsko gledište)
Nasljednik	Ali ibn Husein
Supružnici	5 supruga
Potomstvo	4-6 sinova i 2-4 kćeri
Puno ime	al-Ḥusain ibn ʿAlī ibn Abī Ṭālib (arap. الحسين ابن علي ابن أبي طالب)
Posthumno ime	Sajed al-Šohada, al-Šehid, al-Sibt, Sajedu Šababi Ahl al-Dženet, al-Rašid, al-Tabi li Marzatila, al-Mubarak, al-Tajib, al-Vafi
Pleme	Kurejš (Banu Hašim)
Otac	Ali ibn Abi Talib
Majka	Fatima bint Muhamed
Rođen/a	(626-01-10)10. 1. 626. (5. šabana 4. AH) Medina, Hidžaz, Arabija
Umro/la	10. 10. 680. (dob: 54) (10. muharema 61. AH) Karbala, Omejadski Kalifat
Pogreb	Mauzolej imama Huseina, Karbala, Irak
Religija	islam

Husein (arap. حسين), punim imenom al-Husein ibn Ali ibn Abi Talib (arap. الحسين ابن علي ابن أبي طالب‎‎, translit. al-Ḥusain ibn ʿAlī ibn Abī Ṭālib; Medina, 10. januara 626. – Karbala, 10. oktobra 680), drugi sin Alija i Fatime, mlađi brat Hasana, unuk islamskog poslanika Muhameda, te imam za šijite. Imamitska i zejditska podgrupa šijitizma smatraju ga trećim imamom, dok ga ismailitska podgrupa drži drugim uz neslaganje oko prethodnika (Ali za nizarite odnosno Hasan za mustalite). Husein je također cijenjen i u sunizmu. Nakon deset godina imamata, poginuo je kao šehid u bitki kod Karbale.

Huseinov visoki položaj navodi se u brojnim islamskim predajama. Povodom rođenja Muhamed mu je odabrao ime i jednom prilikom je izjavio da će "zajedno s bratom Hasanom biti sajed među mladima u dženetu", što šijiti tumače kao predviđanje njegovog mučeništva. Husein spada u tzv. ljude pod ogrtačem (Ahl al-kisa), jedan je od učesnika događaja poznatog kao mubahala i jedan od pripadnika uže Muhamedove porodice (Ahl al-bajt) o kojoj je objavljen kuranski stih al-Tathir (ajet o čistoći).

Za vrijeme vladavine njegovog oca Alija i građanskog rata, Husein je učestvovao u bitkama kod Basre, Sifina i Nahravana. Nakon očeve smrti, slijedio je i podržavao brata Hasana. Potvrdio je njegov sporazum s Muavijom i nastavio se pridržavati istog čak i nakon bratove smrti. Odgovarajući na pisma pristigla iz Kufe u kojima su ga protivnici Omejada pozivali na ustanak, Husein je pozvao na strpljenje do Muavijine smrti.

Kada je Muavija umro, Husein je odbio dati prisegu njegovom sinu Jazidu, smatrajući njegov uspon na mjesto kalifa nelegitimnim. Nakon što je medinski guverner Valid ibn Utba dobio naredbu da ili uzme prisegu od njega ili da ga ubije, Husein je početkom maja 680. krenuo iz Medine prema Meki. Istovremeno, stanovnici Kufe prisegnuli su Huseinu na vjernost. Dok su Husein i njegovo sljedbenici bili na putu prema Kufi, vojska Ubajdulaha ibn Zijada je po Jazidovoj naredbi zaustavila Huseinovu karavanu. Zbog straha od odmazde Jazidove vojske, stanovnici Kufe prekršili su svoje obećanje o pružanju podrške Huseinu.

U prvoj polovini oktobra 680. godine, spor je naposljetku kulminirao bitkom kod Karbale u kojoj su Husein i veći dio njegovih sljedbenika (oko 72) ubijeni, dok su ostali kao zarobljenici odvedeni u Kufu i Siriju. Huseinova pogibija bila je presudni faktor u oblikovanju islama i njegove historije, budući da se dogodila u vremenima izražene omejadske represije. Ustanak Huseina i njegovih malobrojnih sljedbenika protiv moćnijeg tlačitelja postao je stoga simbolom otpora i inspirirao je brojne muslimane u ondašnjim i kasnijim vremenima. Religijski izvori i društvene tradicije obilježavaju karbalsku tragediju u mjesecu muharemu, a njena komemoracija se svake godine održava od strane šijitskih muslimana na dan Ašure. Događaj je također postao inspirativan za razvoj šijitske misli i umjetničke izričaje poput literature, slikarstva i simbola kroz mnoge vjekove.