Korijen

Za ostala značenja, vidi Korijen (razvrstavanje).

Korijen (ijek.) ili koren (ek.), podzemni organ biljke čija je osnovna funkcija apsorpcija vode i mineralnih materija i pričvršćivanje izdanka za podlogu.

Razvija se iz klicinog korenka, prilikom klijanja semena.

Na korenu se morfološki razlikuje više delova (zona):

• zona korenske kape
• zona rastenja
• zona izduživanja
• zona apsorpcije
• zona provođenja

Deo korena sa kapom je zona korenske kape, čiji površinski sloj grade mrtve, osluznjavele ćelije koje se ljušte i tako smanjuju trenje pri rastu korena. Ćelije korenske kape se stalno obnavljaju deobama ćelija vegetacione kupe i istovremeno koren tim deobama raste. Zbog toga se taj deo vegetacione kupe naziva zona rastenja. Iznad nje nalaze se ćelije koje se izdužuju (rastu u dužinu) i čine zonu izduživanja. Sledeća je zona korenskih dlaka u kojoj površinske ćelije obrazuju dlake za upijanje vode iz zemljišta. Iznad ove zone je zona provođenja kroz koju se voda sa mineralnim materijama provodi do osnove stabla.