Linearna algebra (lat: linealis, pripada liniji), je matematička disciplina koja se bavi vektorima i matricama i uopšte vektorskim prostorom i linearnim transformacijama. Za razliku od drugih dijelova matematike, u kojima se pojavljuju često novi i neriješeni problemi, u linearnoj algebri to nije česta pojava. Njena vrijednost leži u njenoj primjenjljivosti, počev od matematičke fizike, apstraktne algebre i primjene u ekonomiji, programiranju i računarstvu, itd.
Skup tačaka sa koordinatama koje zadovoljavaju linearne jednačine formiraju hiperravan u n-dimenzionalnom prostoru. Uslovi pod kojima skup od n hiperravni seku u jednoj tački je ono što linearna algebra proučava. Takva istraga je u početku motivisana sistemom linearnih jednačina koje sadrže nekoliko nepoznatih. Takve jednačine su predstavljene pomoću matrica i vektora.[1][2][3]
Linearna algebra je centar sušte i primenjene matematike. Apstraktna algebra nastaje opuštanjem aksioma vektorskog prostora. Funkcionalna analiza proučava beskonačno — dimenzionalnu verzija teorije vektorskih prostora. U kombinaciji sa računom, linearna algebra olakšava rešavanje linearnih sistema diferencijalnih jednačina.
Za razliku od drugih delova matematike, u kojima se pojavljuju često novi i nerešeni problemi, u linearnoj algebri to nije česta pojava. Njena vrednost leži u njenoj primenljivosti, počev od inženjerstva, analitičke geometrije, matematičke fizike, apstraktne algebre i primene u ekonomiji, programiranju i računarstvu.