Moamer Gadafi

Muammar al-Gaddafi
Moamer Gadafi


Na dužnosti
1. septembar 1969 – 20. 10. 2011
Predsjednik Mohamed Abu Al-Quasim al-Zwai
Predsjednik vlade Baghdadi Mahmudi
Prethodnik Idris*

Na dužnosti
2. mart 1977 – 2. mart 1979
Predsjednik vlade Abdul Ati al-Obeidi
Prethodnik Position established
Nasljednik Abdul Ati al-Obeidi

Na dužnosti
1. septembar 1969 – 2. mart 1979
Predsjednik vlade Mahmud Sulayman al-Maghribi
Abdessalam Jalloud
Abdul Ati al-Obeidi
Jadallah Azzuz at-Talhi
Prethodnik Idris*
Nasljednik položaj uspostavljen

Na dužnosti
16. januar 1970 – 16. jul 1972
Prethodnik Mahmud Sulayman al-Maghribi
Nasljednik Abdessalam Jalloud

Na dužnosti
2. februar 2009 – 31. januar 2010
Prethodnik Jakaya Kikwete
Nasljednik Bingu wa Mutharika

Rođen/a (1942-06-07)7. 6. 1942.
Sirt, Italijanska Libija
Umro/la 20. 10. 2011. (dob: 69)
Sirte, Libya
Suprug/a Fatiha al-Nuri (razvod)
Safia Farkash (1970–)
Djeca Muhammad al-Gaddafi
Saif al-Islam Muammar al-Gaddafi (1972)
Al-Saadi al-Gaddafi (1973)
Moatessem-Billal al-Gaddafi (1977)
Hannibal Muammar al-Gaddafi
Saif Al Arab
Khamis
Ayesha al-Gaddafi (1976)
Hanna
Religija ismailitski šijitski islam
Potpis Moamer Gadafi's signature
* kao kralj Libije

Moamer Abu Minijar el-Gadafi (eng. Muammar Abu Minyar al-Gaddafi, arap. معمر القذافي (rođ. 1942 - 20.10. 2011.) je bio libijski vođa od 1969 do 2011. godine, poznat i kao jedan od osnivača Afričke unije čiji je bio i kratkotrajni predsednik. Iako Gadafi od 1972. godine nije imao javnu dužnost ili titulu, koristio počasnu titulu "Vodiča Prvoseptembarske Velike Revolucije Socijalističke Narodne Libijske Arapske Džamahirije" ili "Bratski lider i vodič revolucije", dok su mu afričke plemenske vođe i kraljevi na okupljanju koje je on organizirao dali 2008 godine počasnu titulu afričkog kralja kraljeva [1].

Tokom 42 godine svoje vladavine Moamer Gadafi je uspio uz pomoć eksploatacije nafte uzdignuti zaostalu pustinjsku Libiju u državu s najbogatijim stanovništvom arapskog Bliskog istoka, odnosno Severne Afrike [2] koja je predstavlja svojevrsni Eldorado za tamošnje susjedne države tako da u njoj osim oko 6 miliona Libijaca živi više oko 2 miliona registriranih stranaca (od kojih 1,5 miliona Egipćana [3]).

Slično kao u Egiptu gdje su Naser i Mubarak izgradili Asuansku branu Gadafi je dovršio vlastiti i za svoju državu mnogo ekonomski važniji faraonski projekt nazvanu:Velika od čovjeka izgrađena rijeka kojom se voda otkrivena ispod Sahare cjevovodima šalje u sve krajeve Libije stvarajući tako potencijal da u budućnosti današnja pustinjska Libija postane zelena, plodna Libija.

Sredinom februara 2011. su, nedugo nakon masovnih protesta, te rušenja dotadašnje vlasti u susjednom Tunisu i Egiptu, slični protesti izbili i u Libiji, te prerasli u ustanak tokom koga je, prema izvještajima arapskih i zapadnih medija, za nekoliko dana Gadafijev režim izgubio kontrolu nad najvećim dijelom zemlje. Ubrzo nakon što je postalo očito da će pobune biti ugušena i u trenutku kada su libijske snage ulazile u Bengazi, glavni grad pobunjenika Francuska, Velika Britanija i SAD su počele njihovo bombardiranje. U borbama koje će trajati 7 meseci vojni savez NATOa i pobunjenika će "osloboditi" Libiju, a Moamer Gadafi će biti zarobljen i pogubljen po naređenju tih velesila [4]

  1. Gaddafi: Africa's 'king of kings'
  2. Kanbolat, Hasan (2011/02/22), Educated and rich Libyans want democracy, arhivirano iz originala na datum 2011-02-27, pristupljeno 2011-02-26 
  3. Libya protests: Evacuation of foreigners continues
  4. Gadafi je ubijen na zahtjev stranih sila

Developed by StudentB