Rimski putevi su predstavljali važan dio razvoja rimske države, od oko 500. pne. do vremena ekspanzije pod Republikom i Carstvom.[1][2] Rimski putevi su omogućili Rimljanima kretanje vojski i trgovačkih dobara i prenošenje vijesti.[3] Sistem rimskih puteva je imao ukupnu dužinu od preko 400,000 km, a od čega je preko 80.500 bilo popločano.[4][5] Kada je Rim došao na vrhunac moći, iz njega je vodilo najmanje 29 velikih vojnih puteva,[6] često uz usjeke u brdima i nasipe ili mostove nad dolinama.[6] U jednom je trenutku Rimsko Carstvo bilo podijeljeno u 113 provincija kroz koje su prozailo 372 velika puta.[6] Samo u Galiji je izgrađeno ili popločano 21.000 km puteva, a u Britaniji najmanje 4.000 km.[6]
Rimljani su postali prilično vješti u izgradnji puteva,[7] za koje su koristili izraz viae.[8] Oni su bili namijenjeni prijevozu materijala s jedne na drugu lokaciju. Na njima je bilo dozvoljeno hodati i goniti stoku, odnosno voziti različita vozila.[8] Viae su se obično razlikovale od manjih, obično zemljanih puteva.[8]
Mreža rimskih puteva je bila važna za održavanje stabilnosti i širenje Carstva. Legije su ih uspješno koristile, a neki od njih se koriste dan-danas, nekoliko milenijuma kasnije. U kasnoj antici, su, međutim, ti putevi doprinijeli propasti Carstva jer su olakšavali prodor barbarima u njegovu dubinu.