Srpski | |
---|---|
Regije | Jugoistočna Evropa ili Zapadni Balkan |
Broj govornika | 8,7 miliona |
Jezična porodica | Indoevropski
|
Pismo | Srpska ćirilica, Srpska latinica |
Službeni status | |
Službeni | Srbija BiH Crna Gora Sveta Gora u Grčkoj Hrvatska (regionalni)[1] Makedonija (regionalni) Rumunija (regionalni)[2] Kao manjinski u: Slovenija[3] Mađarska[4] |
Regulator | Odbor za standardizaciju srpskog jezika |
Jezični kodovi | |
ISO 639-1 | sr |
ISO 639-2 | srp |
ISO 639-3 | srp |
srpskohrvatske standardne varijante, dijalekti i govori |
---|
policentrični srpskohrvatski standardni jezik usporedba srpskohrvatskih standardnih varijanti srpska varijanta · hrvatska varijanta · bosanska varijanta · crnogorska varijanta štokavski (ekavski · ijekavski · ikavski) kajkavski (ekavski · ikavski) čakavski (ikavski · ekavski · ijekavski) torlački (ekavski · našinski) užički · romanosrpski · bunjevački gradišćanskohrvatski · moliškoslavenski slavenosrpski |
Srpski jezik je standardizovana varijanta srpskohrvatskoga jezika kojom uglavnom govore Srbi.[5][6][7] Službeni je jezik u Srbiji, jedan od tri službena jezika Bosne i Hercegovine i suslužbeni u Crnoj Gori i na Kosovu. Priznat je kao manjinski jezik u Hrvatskoj, Severnoj Makedoniji, Rumuniji, Mađarskoj, Slovačkoj i Češkoj.