Wade-Giles

Vejd-Džajls (pojednostavljeni kineski: 威妥玛拼音 / 韦氏拼音; tradicionalni kineski: 威妥瑪拼音 / 韋氏拼音; pinyin: wēituǒmǎ pīnyīn), je sistem romanizacije (fonetska zapis i transkripcija) za mandarinski kineski jezik korišćen u Pekingu. Vejd-Džajls se razvio iz sistema koji je stvorio Tomas Fransis Vejd sredinom 19. veka, a uredio ga je Herbert Džajlsa u kineski-engleski rečniku iz 1892.

Vejd-Džajls je bio glavni sistem transkripcije u svetu koji govori engleski za većinu 20. veka, koristio se u nekoliko standardnih knjiga i referenca i svim knjigama o Kini objavljena pre 1979.^[1] Sistem je zamijenilo romanizacije iz Nanđinga koji su bili u opštoj upotrebi do kasno u 19. veku. Danas ga je skoro u potpunosti zamenio pinjin, ali delovi, naročito imena pojedinaca i pojedinih gradova su ostali u upotrebi u Republici Kini (Tajvan).

↑ Krieger, Larry S.; Kenneth Neill, Dr. Edward Reynolds (1997). „ch. 4”. World History; Perspectives on the Past. Illinois: D.C. Heath and Company. str. p. 82. ISBN 0-669-40533-7. »This book uses the traditional system for writing Chinese names, sometimes called the Wade-Giles system. This system is used in many standard reference books and in all books on China published before 1979.«

[1] Krieger, Larry S.; Kenneth Neill, Dr. Edward Reynolds (1997). „ch. 4”. World History; Perspectives on the Past. Illinois: D.C. Heath and Company. str. p. 82. ISBN 0-669-40533-7. »This book uses the traditional system for writing Chinese names, sometimes called the Wade-Giles system. This system is used in many standard reference books and in all books on China published before 1979.«

[1]