Imperyong Akemenida

Imperyong Akemenida Khshassa[1]
550 BCE–330 BCE
Watawat ni Dakilang Ciro
Ang mapa ng Imperyong Akemenida (berde) ca. 480 BCE.
Kabisera	Babilonya[2] (pangunahing kabisera), Pasargadae, Ecbatana, Susa, Persepolis
Karaniwang wika	Lumang Persiyano[a] Imperyal na Arameo[b] Babilonyo[3] Medo Sinaunang Griyego[4] Elamita Sumeryo[c]
Relihiyon	Zoroastrianismo, Relihiyong Babilonyo[5]
Pamahalaan	Monarkiya
Hari (xšāyaϑiya) o Hari ng mga Hari (xšāyaϑiya xšāyaϑiyānām)
• 559–529 BCE	Dakilang Ciro
• 336–330 BCE	Dario III ng Persiya
Panahon	Klasikal na antikidad
• Paghihimagsika na Persiyano	550 BCE
• Pananakop sa Lydia	547 BCE
• Pananakop sa Babilonya	539 BCE
• Pananakop sa Ehipto	525 BCE
• Mga Digmaang Griyego-Persiya	499–449 BCE
• Ikalawang pananakop sa Ehipto	343 BCE
• Pagbagsak sa Macedonia	330 BCE
Lawak
500 BK[6][7]	5,500,000 km2 (2,100,000 mi kuw)
Populasyon
• 500 BCE[8]	17 milyon hanggang 35 milyon
Salapi	Daric, siglos
Pinalitan Pumalit Medes Imperyong Neo-Babilonio Lydia Ikadalawampu't-anim na Dinastiya ng Ehipto Kaharian ng Gandhara Sogdia Massagetae Kaharian ng Macedonia Ikadalawampu't walong dinastiya ng Ehipto
a. ^ Katutubong wika. b. ^ Opisyal na wika at lingua franca.[9] c. ^ Wikang pampanitikan sa Babilonya.

Bahagi ng isang serye tungkol sa
Kasaysayan ng Iran
Sinaunang panahon BC Prehistorya ng Iran Sinaunang panahon–4000 Kulturang Kura–Araxes 3400–2000 Proto-Elamita 3200–2700 Kulturang Jiroft c. 3100 – c. 2200 Elam 2700–539 Imperyong Akkadia 2400–2150 Lullubi culture c. 2300-700 Kassites c. 1500 – c. 1155 Imperyong Neo-Asirya 911–609 Urartu 860–590 Mga Mannaean 850–616
Panahong imperyal Medes 678–550 BCE Kahariang Scythian 652–625 BCE Kahariang Anshanite 635 BC–550 BCE Imperyong Neo-Babilonya 626 BC–539 BCE Achaemenid Empire 550 BC–330 BCE Kaharian ng Armenia 331 BCE–428 CE Atropatene c. 323 BC–226 CE Kaharia ng Cappadocia 320s BCE–17 CE Imperyong Seleucid 312 BCE–63 BCE Kingdom of Pontus 281 BCE–62 BCE Fratarakas ika-3 siglo BCE–132 BCE Imperyong Parto 247 BC–224 AD Elymais 147 BC–224 CE Characene 141 BC–222 CE Kings of Persis 132 BC–224 CE Indo-Parthian Kingdom 19 CE–224/5 Paratarajas 125–300 Imperyong Sasania 224–651 Zarmihrids ika-6 siglo –785 Qarinvandids 550s–11th century
Panahong Mediyebal Kalipatong Rashidun 632-661 Kalipatong Umayyad 661–750 Kalipatong Abbasid 750–1258 Mga Dabuyid 642–760 Mga Bavandid 651–1349 Mga Masmughan ng Damavand 651–760 Mga Baduspanid 665–1598 Mga Justanid 791 – 11th century Mga dinastiyang Alid 864 – ika-14 siglo Dinastiyang Tahirid 821–873 Imperyong Samanid 819–999 Dinastiyang Saffarid 861–1003 Dinastiyang Ghurid pre-879 – 1215 Dinastiyang Sajid 889–929 Dinastiyang Sallarid 919–1062 Dinastiyang Ziyarid 930–1090 Mga Ilyasid 932–968 Dinastiyang Buyid 934–1062 Dinastiyang Rawadid 955–1070 Hasanwayhids 959–1095 Dinastiyang Ghaznavid 977–1186 Mga Annazid 990/1–1117 Mga Kakuyid 1008–1141 Dinastiyang Nasrid 1029–1236 Shabankara 1030–1355 Imperyong Seljuk 1037–1194 Dinastiyang Khwarazmian 1077–1231 Mga Eldiguzid 1135–1225 Mga Atabeg ng Yazd 1141–1319 Mga Salghurid 1148–1282 Mga Hazaraspid 1155–1424 Dinastiyang Pishkinid 1155–1231 Dinastiyang Khorshidi 1184-1597 Qutlugh-Khanids 1223-1306 Mga Mihrabanid 1236–1537 Dinastiyang Kurt 1244–1396 Imperyong Ilkhanate 1256–1335 Imperyong Chobanid 1335–1357 Dinastiyang Muzaffarid 1335–1393 Sultanatong Jalayirid 1337–1376 Mga Sarbadar 1337–1376 Mga Injuid 1335–1357 Dinastiyang Afrasiyab 1349–1504 Mar'ashis 1359–1596 Imperyong Timurid 1370–1507 Dinastiyang Kar-Kiya 1370s–1592 Qara Qoyunlu 1406–1468 Aq Qoyunlu 1468–1508
Panahong Modernong panahn Safavid Iran 1501–1736 (Dinastiyag Hotak) 1722–1729 Afsharid Iran 1736–1796 Dinastiyang Zand 1751–1794
Panahong moderno Qajar Iran 1789–1925 Dinastiyang Pahlavi 1925–1979
Panahong kasalukuyan Himagsikang Iraniano 1979 Pansamantalang Pamahalaan 1979 Republikang Islamiki 1979–kasalukuyan
Mga kaugnay na artikulo Pangalan Mga hari Mga pinuno ng estado Kasaysayang ekonomiko Kasaysayang militaryi Mga digmaan
Kronolohiya
t u b

Ang Imperyong Akemenida o Achaemenida Empire (mula sa Lumang Persiyano na Haxāmanišiya,^[10] c. 550–330 BCE), tinatawag ding Ang Unang Imperyong Persiyano,^[11] ay isang imperyo sa Kanlurang Asya, na itinatag ni Cirong Dakila. Sa pinakadakilang lawak nito na ang lawak ay mula sa Balkan hanggang sa Lambak ng Indus, ay naging isa ito sa mga pinakamalalaking imperyo sa kasaysayan, na sumasaklaw sa 5.5 milyon na kilometrong parisukat, at noon ay naging mas malaki kaysa sa alin mang nakaraang imperyo sa kasaysayan. Bantog ito sa matagumpay na modelo ng isang sentralisadong, pangangasiwang burukratiko (sa pamamagitan ng mga satrapa sa ilalim ng Hari ng mga Hari), sa mga pagtayo ng imprastruktura tulad ng mga sistema ng kalsada at isang sistema ng koreo at sa paggamit ng isang opisyal na wika sa kabuuan ng mga teritoryo nito at sa isang malaking propesyonal na hukbo at sa mga serbisyong sibil, na nagpasigla sa mga katulad na sistema sa mga sumunod na imperyo.^[12] Kilala ito sa Kanluraning kasaysayan bilang ang katunggali ng mga Griyegong lungsod-estado sa panahon ng mga Digmaang Griyego-Persiyano at sa pagpapalaya ng mga Hudyong tapon sa Babilonya. Ang Mausoleo sa Halicarnassus, na isa sa Pitong mga Kamangha-mangha ng Sinaunang Daigdig, ay itinayo sa isang Helenistikong estilo sa imperyo.

Nang ika-7 siglo BCE, ang mga Persiyano ay namuhay sa timog-kanluraning bahagi ng Iranyang Talampas sa rehiyon ng Persis,^[13] na naging kanilang sentro.^[14] Mula sa rehiyong ito, sumulong si Cirong Dakila upang talunin ang mga Medo, ang Lydia, at ang Imperyong Neo-Babilonyo, itinatatag ang Imperyong Akemenida. Ang delegasyon ng kapangyarihan sa mga lokal na pamahalaan ay inaakala na kalaunan ay nagpahina sa kapamahalaan ng hari, na nagsanhi sa paggasta sa mga pag-aaring yaman sa mga pagtatangka upang supilin ang mga lokal na paghihimagsik, at humantong sa kawalan ng pagkakaisa ng mga rehiyon sa panahon ng pagsalakay ni Dakilang Alejandro noong 334 BCE.^[14] Ang palagay na ito, gayun pa man, ay hinahamon ng ilang mga modernong iskolar na nakikipagtaltalan na ang Imperyong Akemenida ay hindi humarap sa anumang naturang krisis sa panahon ni Alejandro, na mga panloob na paghalili na pakikibaka sa loob ng pamilyang Akemenida lamang ang kailan man lumapit sa pagpapahina ng imperyo.^[14] Si Alejandro, na malaking tagahanga ni Cirong Dakila, ay kalaunang sumakop sa imperyo sa kabuuan nito noong 330 BCE.^[15] Sa kanyang kamatayan, ang karamihan sa dating teritoryo noong imperyo ay sumailalim sa pamamahala ng Kahariang Ptolemaiko at Imperyong Seleucid, bilang karagdagan sa iba pang mga menor na mga teritoryo na nakakamit ng pagsasarili sa panahong iyon. Kalaunan ay makakabawi ng kapangyarihan yaong Persiyanong populasyon sa gitnang talampas sa ikalawang siglo BCE sa ilalim ng Imperyong Parto.^[14]

Ang makasaysayang tanda ng Imperyong Akemenida ay hindi lamang humangga sa teritoryal at militar na impluwensya nito kundi pati din sa impluwensyang kultura, panlipunan, teknolohikal at relihiyon. Maraming mga Ateniense ang tumaglay ng mga kaugaliang Akemenida sa kanilang pang-araw-araw na pamumuhay sa isang pagpapalitan ng impluwensiya ng kultura,^[16] na ang ilan ay inimpleyado ng, o nakaalyado sa mga hari ng Persiya.

1. ↑ Daryaee, edited by Touraj; A. Shapour Shahbazi (2012). The Oxford handbook of Iranian history. Oxford: Oxford University Press. p. 131. ISBN 978-0-19-973215-9. Nakuha noong 29 Disyembre 2016. Although the Persians and Medes shared domination and others were placed in important positions, the Achaemenids did not -- could not -- provide a name for their multinational state. Nevertheless, they referred to it as Khshassa, "the Empire". {{cite book}}: |first1= has generic name (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
2. ↑ Yarshater, Ehsan (1993). The Cambridge History of Iran, Volume 3. Cambridge University Press. p. 482. ISBN 978-0-521-20092-9. Of the four residences of the Achaemenids named by Herodotus — Ecbatana, Pasargadae or Persepolis, Susa and Babylon — the last [situated in Iraq] was maintained as their most important capital, the fixed winter quarters, the central office of bureaucracy, exchanged only in the heat of summer for some cool spot in the highlands. Under the Seleucids and the Parthians the site of the Mesopotamian capital moved a little to the north on the Tigris — to Seleucia and Ctesiphon. It is indeed symbolic that these new foundations were built from the bricks of ancient Babylon, just as later Baghdad, a little further upstream, was built out of the ruins of the Sassanian double city of Seleucia-Ctesiphon.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
3. ↑ Harald Kittel; Juliane House; Brigitte Schultze; Juliane House; Brigitte Schultze (2007). Traduction: encyclopédie internationale de la recherche sur la traduction. Walter de Gruyter. pp. 1194–5. ISBN 978-3-11-017145-7.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
4. ↑ Greek and Iranian, E. Tucker, A History of Ancient Greek: From the Beginnings to Late Antiquity, ed. Anastasios-Phoivos Christidēs, Maria Arapopoulou, Maria Chritē, (Cambridge University Press, 2001), 780.
5. ↑ Boiy, T. (2004). Late Achaemenid and Hellenistic Babylon. Peeters Publishers. p. 101. ISBN 978-90-429-1449-0.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
6. ↑ Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (Disyembre 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research. 12 (2): 223. ISSN 1076-156X. Nakuha noong 12 Setyembre 2016.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
7. ↑ Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D." Social Science History. 3 (3/4): 121. doi:10.2307/1170959. Nakuha noong 12 Setyembre 2016.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
8. ↑ Morris, Ian; Scheidel, Walter (2009). The Dynamics of Ancient Empires: State Power from Assyria to Byzantium. Oxford University Press. p. 77. ISBN 978-0-19-975834-0.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
9. ↑ Josef Wiesehöfer, Ancient Persia, (I.B. Tauris Ltd, 2007), 119.
10. ↑ Curtis, Vesta Sarkhosh; Stewart, Sarah (2010). The Sasanian Era. I.B.Tauris. ISBN 978-0-85773-309-2. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
11. ↑ Sampson, Gareth C. (2008). The Defeat of Rome: Crassus, Carrhae and the Invasion of the East. Pen & Sword Books Limited. p. 33. ISBN 978-1-84415-676-4. Cyrus the Great, founder of the First Persian Empire (c. 550–330 BC).{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
12. ↑ Schmitt Achaemenid dynasty (i. The clan and dynasty)
13. ↑ http://www.utexas.edu/cola/centers/lrc/eieol/opeol-MG-X.html Naka-arkibo 2016-02-18 sa Wayback Machine. Macdonell and Keith, Vedic Index. This is based on the evidence of an Assyrian inscription of 844 BCE referring to the Persians as Paršu, and the Behistun Inscription of Darius I referring to Pārsa as the area of the Persians. Radhakumud Mookerji (1988). Chandragupta Maurya and His Times (p. 23). Motilal Banarsidass Publ. ISBN 81-208-0405-8.
14. ↑ ^{14.0 14.1 14.2 14.3} David Sacks; Oswyn Murray; Lisa R. Brody; Oswyn Murray; Lisa R. Brody (2005). Encyclopedia of the ancient Greek world. Infobase Publishing. pp. 256 (at the right portion of the page). ISBN 978-0-8160-5722-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
15. ↑ Ulrich Wilcken (1967). Alexander the Great. W. W. Norton & Company. p. 146. ISBN 978-0-393-00381-9.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
16. ↑ Margaret Christina Miller (2004). Athens and Persia in the Fifth Century BC: A Study in Cultural Receptivity. Cambridge University Press. p. 243. ISBN 978-0-521-60758-2.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)