Türkçe: Willem | ||
---|---|---|
Hollanda Ulusal Marşı | ||
Diğer ismi | het Wilhelmus | |
Güfte | Tartışmalı, 1568~1572 | |
Beste | adaptasyon Adrianus Valerius, 1574 | |
Kabul tarihi | 1932 (Resmî) 1954 (Hollanda Antilleri) | |
İptal tarihi | 1964 (Hollanda Antilleri) | |
Ses örneği | ||
"Wilhelmus van Nassouwe" ya da yalnızca "Wilhelmus" (Felemenkçe: het Wilhelmus;Felemenkçe telaffuz: [ɦɛt ʋɪlˈɦɛlmɵs]), Hollanda Krallığı'nın ulusal marşıdır. Aslen halk türküsü olan eserin geçmişi 1572 yılına kadar gitmekte, bu durum da bu eseri dünyanın en eski ulusal marşı yapmaktadır.[1] Wilhelmus 1932 yılına dek resmen ulusal marş sayılmasa da halk tarafından tarih boyunca zaman zaman ulusal değerleri gündeme getirmek için kullanılmıştır. Eser 1954-1964 yılları arasında Hollanda Antilleri'nin de resmi ulusal marşıydı.[2] Günümüzde şarkının sözlerinde bulunan bazı ifadeler Hollanda değerleriyle (Felemenkçe: Nederlandse identiteit) bağdaşmadığı gerekçesiyle eleştirilse de sevilen bir halk türküsü olmaya devam etmektedir.
"Wilhelmus"un kökeni Felemenk Ayaklanması'na dayanmaktadır. İspanyol İmparatorluğu'ndan bağımsız olmaya çalışan Hollandalıların önderi ve ulusun babası kabul edilen stadhouder Sessiz Willem'i konu edinmektedir. Birinci ağızdan önce Willem kendisini tanıtmakta, krala sadık olduğunu, ancak bunun vidanını rahatsız ettiğini zira bunun tanrıya ve Hollanda halkına olan sadakatini tehlikeye soktuğunu ifade eder.[3] Willem kendisini Talut'un zulmüne karşı mücadele eden Davut ile benzeştirir. Tanrı zalim kralı yenerek İsrailoğullarının krallığını nasıl elde ettiyse, Willem de zalim İspanyol Kralı'nı yenerek Hollandalıların krallığını elde edecektir. Hem "Wilhelmus" hem de Felemenk Ayaklanması 16. yüzyıl Avrupası'ndaki Reform hareketleriyle birlikte değerlendirilmelidir. Engizisyon'un Felemenk bölgesindeki protestan ve reformistlere yönelik zulmü ayyuka çıkmıştı. Protest müziği sadece baskı altındaki tüccar ve asilzadeleri etkilemekle kalmamış, toplumsal bir sinerji de yaratmıştır. Mezmur karakterini politik mesajıyla birleştirmesi eserin özgünlüğünün yanı sıra geniş kitlelerce beğenilmesini de sağlamıştır.[4]