Back Övliya Azerbaijani Әүлиә Bashkir Евлия Bulgarian Ewliya DIQ Уәли Kazakh Авлия Russian ఔలియా Tegulu Авлиё Tajik Äwliýä Turkmen Evliya Turkish

Avliyo

Turkum maqolalarning bir qismi
Islom
Eʼtiqodlar
Amaliyotlar
Tarix
Madaniyat va jamiyat
Aloqador mavzular
Fors minatyurasi. Ahmad Gʻazzoliy (1123 y. vaf.et.), Al-Gʻazzoliyning (1111 y. vaf. et.) akasi, shogirdi bilan suhbatlashmoqda. (1552)
Jaloliddin Rumiy Руми, shogirdi Xusam ad-Din Chalabiy bilan. (1594)

Avliyo (arabcha: أَوْلِيَاء), birlik shakli valiy (arabcha: وَلِيّ — «muqaddas»[1]) — tasavvufda Allohning zoti va sifatlarini yaxshi bilgan, uning buyruqlarini bajarib, gunoh ishlardan oʻzini saqlovchi, dunyo lazzati va shahvoniy ishlardan yuz oʻgiruvchi kishi. Avliyo soʻzi "aziz" soʻzi bilan birga ham ishlatiladi. Masalan, "aziz-avliyolar" tasavvufda oʻzining kashf-u karomatlari bilan tanilgan tariqat shayxlariga, pir-u murshidlarga nisbatan qoʻllanadi. Islom an’anasida avliyolar qaysidir bir ishi, xizmati yoki hislati tufayli Allohga yaqin boʻlib qolgan, duolari mustajob, solih, qobil, kamtar kishilardir. Avliyolar paygʻambarlar darajasidan keyin turadi. Islom aqidasi boʻyicha avliyolar har qancha kashf-u karomatga ega boʻlishiga qaramasdan bir oddiy paygʻambarning martabasiga ham yeta olmaydi. Avliyolarning mozorlarini ziyorat qilib ruhiy ozuqa olish islom dinida savobli ishlardan hisoblanadi.[2]

  1. ↑ Ислам: ЭС 1991.
  2. ↑ "Avliyo" OʻzME. A-harfi Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Developed by StudentB