Hidrogel bat kate malguak dituen hiru dimentsioko sare bat da. Modu jakin batean konektatuta dauden elementuez osatuta dago, eta likido batez puztua. Organogela disolbatzaile organikoa duen gela da, eta hidrogela berriz, ura duena. Hidrogelak ezaugarri partikularrak dituzten polimeroak dira. Hidrofiloak dira, hau da, urarekiko afinitatea daukate. Honez gain, bigunak eta elastikoak dira. Urarekin puztu egiten dira bolumena handituz, hala ere, forma mantendu egiten dute oreka fisiko-kimikoa lortu arte. Egoera deshidratatu batean, aldiz, kristalinoak dira. Hidrogelen ezaugarri partikularrak hainbat faktoreen ondorioak dira, esate baterako, bere egitura molekularrean talde funtzional hidrofiloen existentzia (OH, COOH, CONH2, CONH, SO3H…) bere egitura molekularrean. Polimeroaren gurutzaketa eragiten duten indar kohesiboak ez dira izaera kobalentekoak soilik, molekularteko beste indar batzuek ere hartzen dute parte, hala nola: indar elektrostatikoak, dipolo-dipolo interakzioak edo hidrogenozko zubiak adibidez.[1]
Adibidez, hidrogelak asko erabiltzen dira biomaterialetan beraien biobateragarritasunari, egiturari eta propietateei esker.[2]