Galija

Galija (latinski: Gallia; grčki: Galatia) je bila regija Zapadne Evrope koju su tokom željeznog doba naseljavali keltski narodi. Obuhvatala je dijelove današnje Francuske, Luksemburga, Belgije, Holandije, većeg dijela Švicarske, centralne i sjeverne Italije i dijelove Njemačke, na zapadnoj obali rijeke Rajne. Površina ove regije je iznosila oko 494.169 km2.[1]

Prema iskazu Julija Cezara, Galija je bila podijeljena na tri dijela: Galija Keltika, Belgijska Galija i Galija Akvitanija. Arheološki gledano, Gali su nosioci Latenske kulture, koja se protezala preko cijele teritorije Galije, kao i na istoku do Recije, Norika, Panonije i jugozapadne Germanija tokom 5. do 1. vijeka p.n.e.

Tokom drugog i prvog vijeka p.n.e. Galija je potpala pod rimsku vlast. Galija Cisalpina je osvojena 203. a Galija Narbonensis 123. godine p.n.e. Invaziju na ovu teritoriju su izveli Kimbri i Teutonci u periodu nakon 120. godine p.n.e., koji su pak poraženi od Rimljana do 103. godine p.n.e. Julije Cezar je konačno pokorio preostale dijelove Galije tokom svojih kampanja vođenih u periodu između 58. i 51. godine p.n.e.

Galija će pod rimskom kontrolom ostati 5 vijekova, sve dok Domena Soissons, posljednji ostatak Zapadnog rimskog carstva, nije pala pod Franačku vlast 486. godine.

Iako su Gali izgubili svoj originalni identitet i jezik tokom kasnog perioda antike, postavši dio objedinjene galsko-rimske kulture, naziv Galija se zadržao za teritoriju koju su naseljavali i tokom ranog srednjeg vijeka. Ta teritorija je stekla novi identitet Capetianska Kraljevina Francuska tokom kasnog perioda srednjeg vijeka. Galija je ostao naziv za Francusku u modernom grčkom jeziku i modernom latinskom.

  1. ^ Antička geografija Pristupljeno 28.9.2016.

Developed by StudentB