Zuzenbidean, laikotasuna "gizarte zibila eta gizarte-erlijiosoa Estatuan bereizteko printzipioa" da, eta "Estatuak erlijio-konfesioekiko duen inpartzialtasun- edo neutraltasun-printzipioa".[1][1] Hitzak, hedaduraz, “kleroarekin eta elizekin zerikusirik ez duten erakunde publiko edo pribatuen” izaera adierazten du.[1]
Laikotasuna estatu-erlijioso bat onartzera oposatzen da. Hala ere, Estatuaren eta erlijioen arteko bereizketa-printzipioak aplikazio desberdinak izan ditzake herrialdeen arabera, laikotasunetik hasi eta sekularizazio soileraino (sekularismoa).