Surfaktanteak (tensoaktibo edo tensioaktiboak ere deituak) gainazal-tentsioaren bidez bi faseen arteko interfazean eragiten duten substantziak dira (adibidez, elkarren artean disolbaezinak diren bi likido). Surfaktante terminoa anglizismo bat da, surfactant hitzetik hartutakoa, zeina, halaber, Surface active agent (azaleko agente aktibo) hitzetik datorren terminoa den[1]. Etxeko teknologian erabiltzen direnean, emultsionatzaile deitzen zaie, hau da, emultsio bat lortu edo mantentzea ahalbidetzen duten substantziak. Uretan duten sakabanaketa handiagoa edo txikiagoaren eta mizelen edo koloideen egonkortze handiagoa edo txikiagoaren arabera, tensioaktiboak emultsionatzaile, hezegarri, garbigarri edo disolbatzaile gisa erabiltzen dira.
Surfaktanteak prozesu baten barruan ezpurutasun kopurua murrizteko eta horrela produktuari kalitate handiagoa eskaintzeko ere erabiltzen dira.
Surfaktanteen artean, arropa garbiketan aldizka erabiltzen diren substantzia sintetikoak daude, besteak beste, arropa garbigarriak, ontzi-garbigailuak, gainazaleko hautsa kentzekoak, dutxa-gelak eta xanpuak. XX. mendearen lehen erdian garatu ziren, eta, neurri handi batean, xaboi tradizionala ordezkatu dute. Gaur egun, erauzi bidez iturri naturaletatik ere ekoizten dira surfaktanteak, eta horietako batzuk oso onartuak dira kosmetika natural eta organikoan (poliglukosidoak).