Limon

Vide etiam paginam discretivam: Limo (discretiva).
Citrus x limon: Gustav Pabst, ed., Köhler's Medizinal-Pflanzen in naturgetreuen Abbildungen (Gera-Untermhaus: Köhler, 1887)

Classis : Magnoliopsida 
Subclassis : Rosidae 
Ordo : Sapindales 
Familia : Rutaceae 
Genus : Citrus 
Species : C. × limon 
Citrus × limon 
(L.) Burm.f.[1] pro sp., sive Osbeck[2] pro sp.  
Apis mellifera e flore limonis (varietatis Meyer Lemon) nectarem sugit
Limon cruda, cute detracta
Valor nutritivus per 100 g
Vis nutritivus 121 kJ
Sacchara 2.5 g
Fibrum 2.8 g
Pingue 0.3 g
Proteinum 1.1 g
Thiaminum 0.04 mg (3%)
Riboflavinum 0.02 mg (1%)
Niacinum 0.1 mg (1%)
Acidum pantothenicum 0.19 mg (4%)
Vitaminum B6 0.08 mg (6%)
Folatum 11 μg (3%)
Vitaminum C 53 mg (88%)
Calcium 26 mg (3%)
Ferrum 0.6 mg (5%)
Magnesium 8 mg (2%)
Manganum 0.03 mg (2%)
Phosphorus 16 mg (2%)
Kalium 138 mg (3%)
Zincum 0.06 mg (1%)
Pagina datorum USDA
Valores per centum secundum normas CFA
Fons: USDA Nutrient Database

Limon (-is f.)[3][4][5] (a nomine Arabico لیمون līmūn / laimūn, a Persico لیمون līmūn)[6] sive nomine botanico Citrus × limon est hybrida inter species in genere cui nomen est Citrus. Binomen Citrus limon statuit anno 1768 Nicolaus Laurentius Burmannus[1] post Linnaeum, qui nomen subspeciale Citrus medica β Limon anno 1753 elegerat,[7] Casparum Bauhinum secutus.[8]

Limones in hortis Palatii Pfanner Lucae in urbe Italiae nondum maturae
Limones in horto domestico urbis Mentoni Franciae maturae
Varietas olim Latine "Limon Amalphitanus", Italice hodie Sfusato Amalfitano appellata
Limones (Citrus × limon) et mala paradisi (Citrus × paradisi) in taberna urbis Hongcongi Sericae venundatae

Fructus huius arboris, fere ovatus, corio crasso fulvoque, saepe in arte coquinaria adhibetur. Sucus eius est suaveolens et acidus, propter acidum citricum, et ad varia condimenta dulcia salsaque additur. Potio ex suco limonis, aqua, saccharoque facta limonata appellatur. Caro et corium quoque in epulis aliquando adhibentur.

  1. 1.0 1.1 Nicolaus Laurentius Burmannus, Flora Indica . . . nec non Prodromus Florae Capensis (1768) p. 173
  2. Sed "Citrus limonia" scripsit. P. Osbeck, Reise Ostind. China (1765) p. 250
  3. Iacobus Vitriacensis, Historia Orientalis seu H. Hierosolymitana (ca. 1220), cap. 86
  4. "Lemonium": Bernhardus de Breydenbach, Itinerarium Hierosolymitanum (Moguntiaci, 1486) Nomen Graecum λεμόνιον fontibus Byzantinis reperitur: Poricologus 6 (saec. XII/XIII); vide etiam Carolus Du Cange, Glossarium ad scriptores mediae et infimae Graecitatis (Lugduni: apud Anissonios, 1688); versio interretialis s.v. "λεμόνη"
  5. "Limo enim tunc perfecte maturaverit cum amisit omnino corticis duriciem vel viriditatem": Regimen sanitatis
  6. Tazi, Arabismen im Deutschen (1998), p.157
  7. Carolus Linnaeus, Species plantarum (Holmiae: impensis L. Salvii, 1753) vol. 2 p. 782 (Latine)
  8. Bauhinus

Developed by StudentB