Back فودفيل Arabic Vodevil AST Vodevil Azerbaijani Водевиль Bashkir Водевил Bulgarian Vodevil Catalan ڤۆدڤیل CKB Vaudeville Czech Vaudeville Welsh Vaudeville Danish

Wodewil

Plakat promujący Sandow Trocadero Vaudevilles (1894)

Wodewil (fr. vaudeville) – muzyczna forma dramatyczna[1] o komicznym charakterze[2], powstała we Francji w okresie baroku[3], łącząca tekst komediowy z piosenkami. Wodewil wpłynął na rozwój opery komicznej[2].

Wodewile komponował m.in. Jean-Jacques Rousseau (Le devin du village)[4], Christoph Willibald Gluck (L'île de Merlin, La fausse esclave, Cythère assiegée)[2] i Maciej Kamieński (Nędza uszczęśliwiona)[5]. Twórcą librett do wodewili był m.in. Charles-Simon Favart[2]. W Polsce wodewil był główną muzyczną formą dramatyczną tworzoną w epokach klasycyzmu[6][7] i romantyzmu (do czasów Stanisława Moniuszki)[8].

Wodewil był popularny w pierwszej ćwierci XX wieku w Stanach Zjednoczonych, gdzie często łączył cechy kabaretu i burleski. Do artystów wodewilowych z tamtego okresu zaliczyć można Josephine Baker, George'a Burnsa i Boba Hope'a. W Polsce do luminarzy tej formy sceny muzycznej należał Ludwik Sempoliński.

  1. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1976 ↓, s. 16.
  2. ↑ a b c d Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1976 ↓, s. 148.
  3. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1976 ↓, s. 19.
  4. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1989a ↓, s. 313.
  5. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1989a ↓, s. 337.
  6. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1976 ↓, s. 337.
  7. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1989b ↓, s. 59.
  8. ↑ Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1989b ↓, s. 166.

Developed by StudentB